جپون (چوپان) شعر مازندرانی تبری با ترجمه فارسی …

چپون (شعر مازندرانی تبری با ترجمه فارسی) …

صواحی گسفن همرا شونه ، چپون
گت کته کــوره بالا شونه ، چپون

هـوا ســرده بچـاهی تن هداهه
دپیته شال و کـلا شونه ، چپون

دیــاره اسبه سارخ دسه چو تن
دوسی نون و پـلا شونه ، چپون

چمـر بیته ملــه چپـونه ونگه
ای دیمه کوه و صحرا شونه ، چپون

وره ره نـاز دنـه شه کشه دارنه
قدم رج زنده ها ها شونه چپون

نمـاز خونه وه اون راسی تیناری
دتا دس قبله ، دعا شونه ، چپون

خسه بیه ، تـو بیته ، تـن نخاره
لب لبی دسه چو جا شونه ، چپون

للـه زنده چپـون اشدونده ویشه
گلی مس و نفس جا شونه ، چپون

نماشــونه ، بمــو چپـون دیاره
خسه بیه ، ای فردا شونه ، چپون

دس و لینگه یواش هی کشنه دس
درازه روزه وه را شـونه چپون

همش تن خسوهه چش مسه خوهه
صواحی ونگه طـلا شـونه چپون

طاهـری شعر بساز ، چپونه درده
بدونن دیمه صحرا شونه ، چپون

به فارسی

سپیده دم چوپان به همراه گوسفندان به سمت کوهستان در حرکت می باشد.
هوا سرد است و باد سرد می وزد و چوپان با لباس چوپانی و کلاه گرم در حرکت می باشد.
چوپان غذایش (نان و غذا) را در پارچه ای سفید بر روی چوبی که بر شانه هایش دارد حرکت می کند.
صدای حرکت دام به سمت صحرا در روستا پیچیده است.
چوپان بره گوسفند را در آغوشش ناز می دهد و صدای ها های چوپان از دور به گوش می رسد.
در همان حال و هوا به هنگام اذان ظهر به نماز و دعا به سمت قبله می نشیند.
چوپان از خستگی راه بیمار و مریض شده و تب دارد و با عصایش آرام آرام به سمت روستاحرکت می کند.
گاهی اوقات هم به نواختن نی در کنار گوسفندان مشغول و گاه هم به خوانش با نفس نفس زنان می پردازد.
غروب فرا رسیده و چوپان خسته شده و فردا هم دوباره به سمت صحرا حرکت می کند.
تمام روز را چوپان پیاده به سمت صحراحرکت بوده و در منزل پاهایش را ماساژ می دهد.
با تن خسته چشمانش به خواب رفته و سپیده دم مجددا به سمت صحرا حرکت می کند.
طاهری برای درد و مشکلات چوپانان شعر بساز تا همگان از سختی کار آنها آگاه شوند.

صواحی: صبح
چپون: چوپان
گت: بزرگ
شونه: می رود
بچایی: سردی و سرما
دپیته: پوشانده
دیاره: پیداست
اسبه: سفید
سارخ: پارچه ای که در آن نان قرار می دادند
وره: بره
کشه : بغل
تیناری: تنهایی
تو بیته: تب دارد
لب لبی: کمر دولا
اشدونده: می شنود
بیشه: صحرا
گلی: گلو
نماشون: غروب
دیاره: پیداست
دس و لینگ: دست و پا
خسوهه: خسته است
خوهه: خواب رفته است

شاعر: میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا