حالت چطور است؟

من امروز آمده ام به اینجا
که در این سکوتِ واژه های غریب
در پشت ِ نقابِ کلمات
تو را جستجو کنم

من مبهوت مانده ام!
از این همه حرف
از این همه نگاه
خیره می مانم به کویر
به خیزش ِ هولناک ِ زیرِماسه ها

می خواهم ساده بنویسم
نه از شکسپیر
و نه از هیچ!
بلکه فقط از تو می نویسم
همین که تو باشی کافیست

چقدر عجیب و شور انگیز است
میبینی؟
وقتی که پاییز می شود در یک برگ!

می خواهم بگویم:
نمی خواهد برایِ خودمان شمع روشن کنیم
لازم نیست، بر روی دیوار چیزی بنویسیم
و ترکهای دیوار را اشاره کنیم
رهایشان کن
اینها خودشان زخمی اند
بگذریم!

آیا هرگز می دانستی؟
هر گاه که نسیم می نوازد
بر شانه هایِ زخمیِ من
آهنگِ غمگین این بودن را
آنوقت،دیگر قدم نمی زنم در حیاطِ پشتی
نخند!
خب، من فقط همین یک کار را می توانم بکنم
در برابر اندیشه های خالی ام

دیگر روزهای نیامدنت را نمی شمارم
سوالهایم را هم نمی پرسم
بیخیال!
دیگر از باران و نیامدنش نمی گویم
خودش بیچاره دلگیر است

چه خیالیست!
که آرام آرام نزدیک می شویم
به تمامیِ چیزهایی که نیست
نمی خواهم دلگیر شوی از اینهمه حرف
برو …

راستی
داشتم می گفتم
وااای
چقدر دور شدیم بِایست
گوش کن
من امروز فقط آمده بودم که تورا ببینم
و از تو بپرسم که؛
حالت چطور است؟
رفیق!
_________________
14اردیبهشت1395