حسنک شعر من

سلام درود،
فرا رسیدن ماه پرفضیلت شعبان و سالروز میلاد امام باقر و جمعه ی لیله الرغایب بر شما مبارک

لطفا تاریخ دقیق یا نسبتا دقیق این شعر سبز را برایمان مشخص بفرمایید؛ چراکه نخستین یا یکی از نخستین ها در شعر سبز به نظر
می رسد.
به خواست خدا تا چند سال دیگر، کتابی در نوآوری های شعر معاصر خواهم نگاشت تا گونه هایی تازه، مانند شعر سروش، سه گلشن، شعر عروضی انگلیسی، شعر سبز(شعر چندآهنگ) و… را بیش تر به جامعه ی ادبی معرفی کنم.
و اما نقد این شعر سبز کهن بر اساس اصول قالب شعر سبز:
1- چندآهنگیِ شعر در کاربرد برخی اوزان رسمی عروضی ست؛
البته چون از رکن های کوتاه استفاده کرده اید، این چندآهنگی، ضعیف است؛ ولی وجود دارد؛ مثلا،
روزگارم(فاعلاتن)
تبدار است(مفعولن)
تنِ لختش(فَعَلاتن)
سهم فرداست(فاعلاتن)
شعر من کجاست؟(فاعلاتُ فَع)

2- الزام به کاربرد قافیه( و ردیف) در:
بی صداست، پیداست، فرداست، کجاست …

3- پایان کوتاه و برجسته ی شعر سبز:
پیداست.

از شما بزرگوار و سرکار خانم علی زاده و سرکار خانم طالبی و سایر بزرگواران، دعوت می کنم تا با همفکری و همکاری بیش تر، بتوانیم
شعر سبز(چندآهنگ) را به عنوان گونه ای فراتر از شعر سپید
به ادبیات پارسی بشناسانیم.
به خواست خدا، همکاری ما، تاریخساز خواهد بود.❤️🙏

🌺🌺🌸🌿

سلام و درود

استاد شریبی ارجمند

ممنون از اشتراک گذاری

تقدیمی : 💐
1

بی صدا خوابی به کابوسی نما
تب به افزونی حرارت برملا

نخ نمایی آرزوهایم یکی
هر کدامین را کشی رسوا دلا

2

چون دهل گر می زنی فریادها
یاد فردایی کنی غم را رها

حرف شیرین بشنوی با نغمه ای
با دلی آرام ، نجوا با خدا

3

پریشان خاطری ، ایام را یاد
کنی یادی کشی آهی نه فریاد

چو فرهادی کنی اندیشه جانا
سرش زد تیشه ای بیرون ز غم باد

ولی اله بایبوردی

05 / 12 / 1398

🌺🌺🌺🌹🌺🌺🌺

سلام، دوست شیرین سخنم!
سراینده ی خوب شعر سپید و شعر سبز!

جناب شریبی بزرگوار!
این سروده ی شما در قالب شعر سبز(چندآهنگ) است و می توان آن را نخستین یا دست کم، یکی از نخستین سروده ها در این قالب دانست.
درباره ی ویژگی های شعر سبز، پیش تر مطالبی عرض شد.
از جمله ویژگی های قالب شعر سبز(چندآهنگ) – که نوعی شعر در میانه ی سپید و نیمایی ست- عبارت اند از:

1- التزام کاربرد قافیه: قافیه ی بیرونی حتما در شعر سبز به کار می رود؛ اما جایگاه ثابتی ندارد؛ برخلاف شعر سپید که اصراری بر قافیه ندارد.

2- التزام کاربرد اوزان رسمی عروضی در برخی لَخت ها:
با این که شعر سپید هم عروضی ست و ممکن است گاهی هم از اوزان رسمی در آن استفاده شود، التزامی به آوردن اوزان رسمی و رایج در آن نیست؛ اما استفاده از اوزان رسمی دست کم در حداستفاده در برخی لَخت ها، در شعر سبز، الزامی ست.

3- به دلیل موزون تر بودن شعر سبز(چندآهنگ) از شعر سپید، چندآهنگیِ بیش تری در آن محسوس است؛ یعنی در شعر سبز ویا چندآهنگ، با تغییر وزن و بحر عروضی، از حسی و حالتی به حس و حالتی دیگر منتقل می شویم و چندآهنگ، رنگین کمانِ وزن هاست.

4- پایان شعر سبز، کوتاه است و با این کوتاهی سعی در برجستگی سخن دارد.