خدا و گنجشک

تک درختی پُر ز عطرِ مِشک بود
در میانش لانه ی گنجشک بود

از قضا، ماری هوس را ساز کرد،
سوی آن لانه، قدم آغاز کرد

ناگهان باران و طوفان در گرفت
سوزِ سرما لانه را در بر گرفت

لانه چون گهواره ای بیتاب بود
آن پرندهْ همچنان در خواب بود

مار تا لانه، فقط یک گام داشت
بی شک آن گنجشک را در دام داشت

باد آخر لانه را آوار کرد
عاقبت گنجشک را بیدار کرد

پَر زنان بر شاخه ای دیگر نشست
باد می غرّید همچون شیرِ مست

ناگهان گنجشک گستاخی نمود
شِکوه کرد، ای رب از این کارت چه سود؟

خانه ام ویرانه کردی، پس چرا ؟
این دلم دیوانه کردی، پس چرا ؟

من چه ظلمی بر تو کردم، یا ربم
این چنین، آواره کردی، امشبم ؟

تا کنون من با تو دعوا داشتم ؟
یک قدم ، من ضدِّ تو بر داشتم ؟

روز و شب جز بندگی کارم نبود
گو، به من، منظور از این کارت چه بود؟

این چه رعد و برق و طوفانْ تازی است ؟
این چه وقت شوخی و طنّازی است ؟

روزها می لرزم از صیّادها ،
باز شبها فکر رعد و بادها ؟

گفت: ای بنده، صبوری پیشه کن
اندکی در کار من اندیشه کن

هیچ کاری را مگو ، بی حکمت است
هر بلایی از برایت نعمت است

گاه ، یک نیشی هزاران نوشِ توست
گاه ، یک زخمی نشانْ بر دوشِ توست

خوابِ امشب ، هوش از تو بُرده بود
من نبودم ، مارت اکنون خورده بود

من، تو را خود، دیده بانی می کنم
لحظه لحظه پاسبانی می کنم

باد و باران را به راه انداختم ،
بهرِ تو بر مار امشب تاختم

چشم واکن، تا ببینی کار را
دورِ لانه، خود ببینی مار را

تا که گنجشک این سخن از حق شنید،
ناگهان آن مار را آن جا بدید

از تعجب مات و حیران مانده بود
در مقابل از خدا شرمنده بود

از پشیمانی سراپا آب شد
اشکها از دیده اش بیتاب شد

اشکها می ریخت چون ابر بهار
از تَهِ دل، ناله زد، پروردگار

از تو ممنونم که جانم داده ای
زندگانی ، آب و نانم داده ای

این دلم پیوسته حیرانِ تو باد
هر چه دارم من ، به قربانِ تو باد

**************************************
برگرفته از کتاب مجموعه شعر کعبه ی دل سروده ی

قاسم یوسفی «ذوالفنون»