🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۶/۰۲ |
| تعداد شعر: | 25 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۱/۱۶ |
بسم الله الرحمن الرحیم
شعری از عمق روانم که روان کرده تو را
جوی ها دامن کوهت شده چونان دریا
اختران بود بر آن گونه ی تو نامشهود
حال گشته است کویر رخ تو روح افزا
من که محتاج یکی گوهر اشکت بودم
غرق خواهم شد از این درّ مذاب بیجا
صدفی نیست به والله به گهرزایی تو
دست و دل باز مشو بس کن عزیزم ، صنما!
پیش تر تنگ بُدَت چشم و کنون در عجبم،
ثمر از سرو سهی و دُرر از چشم سها
تو خودت سروی و از غرق امانی داری
چه کنم من که ندارم به پناهت ماوا؟
رحم بر خانه ی وارفته ی دل کن صنما
استوارش کن و ویران مکن این سست سرا
خون فشان شد سر انگشت دلم از حیرت
کم بگو وصف قد و قامت او را «اَمیا»
امین اصلانی/ امیر اصلانی (اَمی)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
هزاران درود بر استاد طارق خراسانی عزیز و بزرگوار. بسیار بسیار خوشحالم که در این بحث
سلام جناب گیوه چیان سؤالی کرده اید ا ما از کجا آمده ایم، برای چه
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
شهریور 27, 1402
من که محتاج یکی گوهر اشکت بودم
غرق خواهم شد از این درّ مذاب بیجا
درود بر شما
زیباست🍃