🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۷/۰۶/۰۲ |
| تعداد شعر: | 165 |
| تعداد مطالب: | 24 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۱/۰۸ |
آشنای اندوهناک من!
آسیاب دیوانه شد
وَ
صدای شوخ چرخ هایش خوابید!
سنگ ایستاده.
کوره‌راه اینجا پیچان است …
– پشت پرچین،
یک باغچه بود که دیگر نیست –
تا چشم کار می کند، بیشه است …
کسی در زمین می‌گردد
میان ماه و ما.
روی سبزه‌های پامال شده،
روی چمن‌های به خون آغشته
– دو شاهین- فریاد سر می‌دهند که:
مرگ مجالمان نخواهد داد …
تو،
دل کوه را نیز می‌لرزانی
بیا که میان بود و نبود
دستار ِسپیدِ مردمِ چشمِ من،
نگران شب‌پره هاست
که پیشاپیشِ خورشید، آواز می خوانند!
– خاموشی میان تپه‌ها چیز دیگری ست –
هوای آبیِ صاف و،
گیسوی سبز جنگل
تر می‌شود بر دامن خشک من.
.
.
.
زنی با شمایل و شمع به صحنه می‌آید …
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
هزاران درود بر استاد طارق خراسانی عزیز و بزرگوار. بسیار بسیار خوشحالم که در این بحث
سلام جناب گیوه چیان سؤالی کرده اید ا ما از کجا آمده ایم، برای چه
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
اسفند 2, 1397
پشت نان…
آسیاب است خانۀ جلّاد!
قلوه سنگی سست لنگ می خورْد
همچون دانته…
از درِ دوزخ امید می سترْد!
تقدیم به هوای صاف شعرتان
با سلام و احترام
🌹🙏
پاسخ
اسفند 2, 1397
درودتان
زیبا و عالی سروده اید
دستمریزاد
👏👏👏👏👏
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم