🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
مَن شِکَستَم و نِشَستَم سَر اَفکارِ خودم
سَرنِوشت هَم شُده گِریان اَز دِلِ، زارِ خودم
مَن در آیینه ی اِحساس غُروری داشتم
ولی اَفسوس شِکَست ، هَر دورا یار خودم
رَسم عاشق بودن ، همه رَفت از یادَم
مَرهَمِ دَردِ خودم، شُد ، دِل بیمارِ خودم
در جدال عقلُ عِشق،آنقدر ساکت ماندم
هَمه حِسَّم خوابید، جُز چِشمِ بیدارِ خودم
طاقَتَم مانده ولی عُمری دِگر باقی نیست
کاش آید آن نگاهت، روزی به دیدار خودم
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
اسفند 15, 1396
پاسخ
فروردین 14, 1397
خیلی مممونم
پاسخ
بستن فرم