زندگی چیست؟

سلام بنظر میرسد هر قالبی ظرایفی دارد که در بادی الامر برای کسانی که آشنا نیستند رخ نمی نماید مرگ خود التیام آدمیست حال اینکه کسی از لاشه التیام یافته التیام یابد نکته ایست قابل تامل و یا اگر مرگ را بزرگترین زخم آدمی بدانیم اینکه زخمی التیام دهنده باشد زیباست سطر دوم ارتباط کام و جمع زیباست بیت اول شاید نکته ای نداشته باشد و در سروش قبلی هم نداشت نمیدانم ویژگی سطرهای اول در سروش است؟ اما ضربه نهایی در سطر آخر است هم میتوان نقدی سیاسی دانست هم نقدی جامعه شناسی منتها سوال پیش می آید شیر جامعه کیست؟ و اگر قهرمانان ملی را شیر بدانیم آیا حریفان آنها آهو هستند؟

سلام دوباره،
اما درباره ی شیر:

سنتی سرایان، نمادها را با همان ارزش های سنتی شان می شناسند‌‌‌‌؛ مثلا شیر، نماد قهرمان است و جنبه ی مثبت دارد
اما در شعر نو و همچنین شعر پیشرو (مانند گونه ی سروش)
گاهی ممکن است نمادپردازی به شیوه ی سنتی باشد و گاهی به شیوه ای جدید
و در شیوه ی جدید نمادپردازی، شاعر شعر نو ویا پیشرو،
نمادها را در جورچینی نوین می چیند.
شیر در سروش بالا،
نماد مثبتی نیست. تنها امتیازش قدرتمندی و زورگویی است و آهوان بیچاره را شکار کردن.

3.
چون که خورشید، سر به آب افتاد

(آه! خورشید، سر به آب افتاد)

خون دل بر دلِ کتاب افتاد
رستم کشور از رکاب افتاد
جان میهن به التهاب افتاد
می بَرَندَش به سوی حادثه ای
(البته این سروش هم می تواند در موارد مختلفی کاربرد داشته باشد اما نمای ذهنی بنده در پردازش این سروش، تصویر شهید حججی در چنگال داعش بوده است)

سروش سوم حسن کار شما اینست که برای خاص در فضای عام میسرایید سروش استخوان هم ذهن من به شهید رفت بدون آنکه نامی از شهید آمده باشد البته رستم کشور ذهن را به سمت سردار سلیمانی می برد سر به آب و مصرع کتاب را درست ملتفت نشدم
پس سروش میشود شعری در وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن با چند مصرع هم قافیه و مصرعی فرد در انتها که ضربه نهایی دروست

و البته با تنوعات بسیار و از همین راه،
سروش، زیرگونه های فراوان می یابد یعنی مثلا ممکن است برخی سروش ها از نظر وزن حتی به شعر سپید متمایل شوند.
از نظر قافیه هم انعطاف‌پذیری سروش، بسیار است و حتی سروش های بی قافیه هم موجودند.

و شاید بهتر باشد لَخت نخست این سروش را این گونه ویرایش کنیم:
آه! خورشید(،) سر به آب افتاد
بجای:
چون که خورشید…
و این ویرایش، افزون بر حذف “که” ی زاید (در “چون که”)، جلوه ی عاطفی تری به سروش مان می بخشد.“سر به آب” افتادن خورشید در لَخت یکم، افزون بر آرایه ی شگرف آغازی (براعت استهلال)،یکی از اشاره هایش به این است که هرچند تکفیری هابه نام دین می جنگند(و دین، مانند آب، پدیده ای مفید بلکه ضروری است)،از این عنوان نیک، استفاده ی شر نموده،سر منتقدان خود به زیر آب می کنند(این، یکی از برداشت هاست و بعنوان سرنخ در مفهوم پردازی های زنجیره وار شعر سروش). “کتاب” در لَخت دوم، قابل تفسیر به مفاهیم مرتبطی است مانند تاریخ و….

ضمنا:
یکی از کاربردهای این سروش در زمینه ی شهدای مدافع خرم است
و البته می توان در گستره هایی دیگر هم آن را به کار گرفت.

سروش دوم باز زمینه سازی و بعد غافلگیری از حیث عرفانی نیز تنهایی و ارتباط با عالم اعلی و یا میتوان گفت انسانهای بزرگ در زمان خویش درک نمیشوند فرمود «بدأ الاسلام غریباً و سیعود غریباً و طوبی للغرباء» تاثیر حدیث بر شعر حال نمیدانم با توجه به این حدیث شعر سروده شده اگر نه گاه هستی از زبان حدیث سخن میگوید و گاه شعر خلاصه منبع یکی است نکته بعد فضای استعاره ایست که در آن مخاطب با توجه به دیدگاه خویش میتواند شعر را به تاویل برد

❤️🙏