سبز چندآهنگ

چند شعر سبز با حال و هوای عارفانه

1- شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)

ترانه های خنده ات/
بهانه ای به دست من/
که هیچ، از تو نگذرم/
اگر چه در خیال خود/
به چالِ وسوسه، دچار….//

اما یار!/
نگار!/
دلبر و دلدار!/
دلگیرم از تو/
و خودت می دانی/
مهربان من!/
جهان من!/
باش بعد از این/

مهربان ترین/
مهربان من!/
جهان من!/ جان من!/
جاودانه باش مهربان!/
به جان من.///

2- شعر سبز/چندآهنگ (از نوع سنتی+ آزادِ عروضی)

به عشقت دچارم؛ خوش ام در هوایت/
خوشا دل؛ خوشا جان؛ خوشا مُبتلایت//
شرمنده ام؛ اما/
از روزهایی که … از شب هایی که/
رفتند/
و نماندند/
با معرفتِ عشقت/
آی! عشقِ با معرفت!/
جانانه!/
بی کرانه!/
بی نهایت!/
آن چنان که شایانِ خود/
ببخشای و ببخش!//

3- شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)

غمگین ام/
اکنون که نیستی/
مثل زمستان/
همچون بیابان/
چونان بیابانی که آه! گم شده باشد/
یا نَه/
ناپیدا شده باشد/
مدفون شده باشد/
زیر چکمه های زمستان/
اما امیدوارم/
به آمدنت/
که می آیی/
که گفتی که می آیی//
پس بیا/
زودتر بیا/
مثل التفات نوبهار/
بر نیاز کوه/
مثل پیک پاک آسمان/
بر فراز دشت/
مثل آب، مثل آفتاب/
مثل هر چه خوب، هر چه ناب/
ای یگانه ی دلِ خراب!/
زود تر بیا/
زودتر بیا و بعد از آن/
تا ابد، کنار من بمان!///

4- شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)

زمانی سپید بودم/
پاک و روسفید/
زمستان وَش/
برف آسا/
به دور از بهار/
تا تو تابیدی/
عشق آسا/
و خندیدی/
باران وَش//
از همان زمان/
مهربان!/
یک به یک، شکوفه در شکوفه شد/ شاخه-شاخه-شاخه-شاخه های دل/
عاشقی سرای دل/
آفرین!/
می سرایمت که خود، سرودی ام/
شاعر عزیز شعر سبز من!/
آفرین!/
خوشنوا ترین!/
شعر سبز من!///

5- شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع سنتی: سنتی با چند آهنگیِ تغییر در بُحور عروضی)

(فاعلاتُ فاعلاتُ فاعلن:)
با تو بودنم گلم! بهانه است/ این ترانه، این غزل، نشانه است/
با تو بودنم عزیز جان من!/
وای نازنین! چه عاشقانه است//

(فعولن فعولن فعولن فعولن:)
ولی گرچه هستی در آغوش شعرم/
جداییِّ تلخند در نوش شعرم/
نگاه تو را دوره کرد(ه)م دوباره/ ببینم نگردد فراموش شعرم///

(مفاعلن فَعَلاتن مفاعلن فَعَلاتن:)
خوشا دوباره ببینم تو را؛ دوباره بخندی/
شبیه زمزمه ی روشن ستاره بخندی/
مثال عاطفه ی خیس نوبهار بیایم/
به سبک حادثه ی ابر بی قرار بخندی////

(مفاعلن مفاعلن:)
بیا نگار ماه من!/
طلوع مهرگاه من!/
به دیده ام خوش آمدی/
یگانه ی نگاه من!/////

6- شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)

دوست دارم ای تمامِ عشقِ من!/
باز، بر تو رو کنم/
با تو گفتگو کنم/
حس کنم نوازش لطیف دست هات را/
روی شانه ی دلم/
وان حمایتِ نجیبِ چشم هات را/ بر ترانه ی دلم.//
افسوس!/
گاهی/
از من دور می شوی/
از تو دور می شوم/
و چه بی اندازه سنگدل است/ واژه ی منفورِ جدایی/
هیچ ام بی تو/
ای همه چیز من!/
برگرد!///

7- شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)

روزهایی که رفتند/
روزهایی که می روند/
روزی که باید بیاید//
چه باک!/
به قول آن عزیز:/
اَلا که نیست چون تو پاک/ (برای عاشقان)/
بمان خودت بمان!///

8- شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)

صبح صادق است/
نوجوان هوای عاشق است/
در دلم تَغَزُّلِ شقایق است//
اگر بتوانم/
عاشقانه/
جان بسپارم/
در آغوشِ دلفریبیِ چشم هایت/
تا جانانه شوم/
در عشقت ای جانانه ی من!/ دوست دارم/
صبح صادق را.///

شعرسبز/چندآهنگ،
قالبی شعری است که با انتقال از وزن و بحری به وزن و بحری دیگر، توان بهتری در ترسیم فضای روانی
شعر دارد و در معمول ترین نوع خود، شیوه ای در میانه ی سپید و نیمایی است و بطور کلی، از نظر ترکیب وزنی، دارای انواعی است از این قرار:

1- نیمایی+ آزادِ عروضی یعنی دارای عروضِ آزاد مثل سپید
2- نیمایی اما دارای وزن ها و به عبارت بهتر: بحرهای مختلف عروضی
3- سنتی اما دارای وزن ها و به عبارت بهتر: بحرهای مختلف عروضی
4- سنتی+ آزاد عروضی
5- سنتی+نیمایی با وزن ها و بحرهای مختلف عروضی
6- سنتی+نیمایی+ آزاد عروضی با تفاوت در اوزان و بُحور عروضی