🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
سرزمینم لایق زیباترین گل بوته است
خاک حاصلخیزش از هر غنچه ای بشکفته است
از نسیمی که نوازش می کند هر برگ گل
قطره هم هر صبح تا نادیدنش آشفته است
چون افق هایی که خورشیدش برای هر طلوع
می شکافد آسمان بر روشنی ، دل سوخته است
یا که هنگام غروب آن، شود غمگین و سرد
با جدایی موقت، از رخش افروخته است
جزر و مد، در آب های نیلگون دور او
با فراز و دیدنش ، از انتظارش کشته است
سرزمینم نقل قول از مهرورزی های او
بسیاری در کتابت ها، از او بس گفته است
حال ، از یک مردمی با ساده اندیشی شان
این وطن در دست مشتی آدم بی بته است
سروده ای از : ادریس علیزاده
بهمن ۱۴۰۱
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
بهمن 22, 1401
درود بر شما جناب علیزاده بزرگوار
به امید روزهای خوب
شاد و پیروز باشید👏🍃🙏🌷🌺💐
پاسخ
بهمن 22, 1401
درود بشما بانو آهن و امیدوارم به روزهای بهتر
پاسخ
بهمن 22, 1401
سلام و درود
وقت شما بخیر
پاسخ
بهمن 22, 1401
درودتان باد
پاسخ
بهمن 23, 1401
سلام
درودتان
در پناه خدا 🌿👏👏👏🌹🌿
پاسخ
بهمن 26, 1401
درود من نیز برای تان همبشگی ست
پاسخ
بستن فرم