سروش هایی تاجیکی به عشق ایران

Шеъри СУРУШ, гунае аз шеъри пешрав.

Ин се суруш тақдим ба мардуми ҳамзабону ҳамфарҳанги Эрон

شعر سروش گونه ای از شعر پیش رو

این سه سروش تقدیم به مردم عزیز هم زبان و هم فرهنگ ایران

سرزمین نیای من, ایران /

نور من، آریای من, ایران /

مخزن بی بهای من، ایران /

هستی من، بقای من، ایران /

چشم بد از تو دور بادا، دور ! //

Сарзамини ниёи ман, Эрон /

Нури ман, Ориёи ман, Эрон /

Махзани бебаҳои ман, Эрон /

Ҳастии ман, бақои ман, Эрон /

Чашми бад аз ту дур бодо, дур! /

مأمن هفت پشتم، ای ایران /

تارو پود سرشتم، ای ایران /

شیره ی آب و خشتم، ای ایران /

مضرع سبز و کشتم، ای ایران /

ناله – ناله نوشتم، ای ایران: /

مولوی نامه ی فراقت را //

Маъмани ҳафт пуштам, эй Эрон /

Тору пуди сириштам, эй Эрон /

Шираи обу хиштам, эй Эрон /

Мазраи сабзу киштам, эй Эрон /

Нола- нола навиштам, эй Эрон: /

Мавлавиномаи фироқатро //

ملت سربلند ایرانی /

هم ورارودی و خراسانی /

تاج داران تاجکستانی /

تا به کی اینچنین پریشانی؟ /

ما که انگشت های یک مشتیم //

( شهاب‌الدین شجاع)

Миллати сарбаланди эронӣ /

Ҳам варорудиву хуросонӣ /

Тоҷдорони  тоҷикистонӣ /

То ба кай инчунин парешонӣ? /

Мо ки ангуштҳои як муштем //

( Шаҳобуддини Шуҷоъ)