اِسا دِل غَرقِ تِه چِشمُون بَدیمِه
دِِلِ بیچارِه رِه مَجنُون بَدیمِه
بَدیمِه دَشت دَکِت اُ وِل اُ وِیلُون
شِه غِمِّه یاد بَکُرد حیرُون بَدیمِه
بَهیتمِه زُوندئِه غَمِّه شِه کَشِه
بِگَمُون شِه قَدِّه کَمُون بَدیمِه

دِلِه اَرمُونِه جِوونی دَگِردِه

#عیسی_غفوری_کیاسری_شبره

Telegram.me/navayetabari
👆👆👆 join 👆👆👆

آمدم سر گله را باز کنم

الان دل غرق چشمانت دیدم
ببچاره دل را مجنون دیدم
دیدم دیوانه سر ددگم است
غمم فراموش ولی حیران دیدم
زانوی غم بغل کردم
ناگهان قدم را خمیده دیدم

آرزوی دل جوانی بر گردد

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):

صفا یغمایی

محمدعلی رضاپور

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

کبوتری که رضایت نداشت از دل خویش
شبانه پر زد و رفت از دیار و محفل خویش

شبی که بال و پرش مثل مار زخمی بود
برای دانه گذشت از بیان مشکل خویش

هوای باغ که شد تیره از غم گلها
ندید بین درختان مرا مقابل خویش

به عاشقی که خطر را همیشه حس می کرد
کسی نگفت نرو در مسیر باطل خویش

هزار مرتبه گفتم به مدّعی با عشق
دهد امید به پروانه های عاقل خویش

به آنکه خواست دهد خونبهای گلها را
بگو ببخش به ما قدری از فضایل خویش

به پاس خون شقایق که در رگش جاری ست
چگونه نگذرد عاشق ز خون قاتل خویش

« مهدی سیدحسینی »

تازه ترین نقدها