🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۹/۰۱ |
| تعداد شعر: | 33 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۳/۱۱ |
به نام خدا
آکنده دل ز شور غزل می کنی مرا
دعوت به شهد شیر و عسل می کنی مرا
وقتی که ماه کامل من در تلألو است
مفتون ماه های زحل می کنی مرا؟
مقصود تو از این همه آزار من چه بود؟
آشفته تر ز روز ازل می کنی مرا
من بارها ز عالم و آدم بریده ام
اما تو شیفته ی عمل می کنی مرا
اغراق نیست در هنر شعر گفتنت
شاگرد شعر شیخ اجل می کنی مرا
مجهول مانده ام و ندارم به دل غمی
دارم یقین به این که تو حل می کنی مرا
هر وقت مثنویِّ دل آزرده ام شکست
آکنده دل ز شور غزل می کنی مرا
#پناهنده
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
طارق خراسانی در همراه با سکوتی آرام
سلام مانای عزیز از نقد زیبایت دانستم به حقیقت شعر بخوبی پی برده ای برای دخترم سارا
معصومه بیرانوند در همراه با سکوتی آرام
سلام و درود بر شما خیلی جالب بود و پر معنا
مهرداد مانا در همراه با سکوتی آرام
و بالاخره شعر سپید واقعی را از این قلم خواندم . شعری کوتاه که مانند
در لبخند…
همواره درخت دانش مانا پربار است👏👏
درود بی کران... جناب خراسانی گران ارج😍🌱
بستن فرم