🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۵/۰۴/۱۵ |
| تعداد شعر: | 127 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۲ |
دلم در باورم گم می کند دستان ِ تدبیرم
و من سر در گریبان از تلاطم های تقدیرم
کجا باید نشستن وقت ِ دلتنگی نمیدانم
غبار آلوده می بینم تمام ِ قاب ِ تصویرم
سکوتی منجمد پُرکرده این احساس ِجاری را
هراسان میشوم اما در این دریا سرازیرم
پرستوها همه مثل ِ کبوتر ها سفر رفتند
منم تنهاترین تنها بریده نای تکبیرم
چه می شد بشکند آهی دعای ختم ِ باران را
و جاری درعطش سازد سراسر بغض ِدرگیرم
هَلا ای آسمان با من در این طوفان مدارا کن
که در طغیان ِ تنهایی بریده نای تکبیرم
طلا در جستجوهایش هوایی تازه می خواهد
بهاران می سراید گل ، گلاب از خانه می گیرم
طلعت خیاط پیشه
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
سلام و عرض ادب به مانای مهربان با سپیدی روبه رو هستیم که می خواهد
عادل دانشی در امشب ستاره نام تو را داد می زند
درود مانای عزیز سپاس از نقد و حسن نظرت البته من خودم رو شاعر نمی
مانا جان این را از صمیم دلم می گویم بابا طارق فدای فرزند
مهرداد مانا در امشب ستاره نام تو را داد می زند
چنین در روایات خوانده ایم که عدالت و حکمت در نزد علی پسر ابیطالب بوده
۱- دفتر اول ( زیر سایه ی خورشید ) سالهای ۷۸ و ۷۹ ۲- دفتر دوم (
فروردین 11, 1396
دلم درباورم گم می کنددستان تدبیرم
ومن سردرگریبان ازتلاطم های تقدیرم
درودبرشمابانوخیاط پیشه عزیز….
دلنشین وزیباست…….
پاسخ
فروردین 13, 1396
ممنونم از حضور پر مهرتان
پاسخ
بستن فرم