🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۵/۰۲/۱۱ |
| تعداد شعر: | 143 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۳/۱۷ |
دنیا همه غرق درد و اندوه و پلشت
سیلاب گرفته است از کوه به دشت
گو تا بکشند بادبانها را که
از حد ، باران ظلم ، ای نوح گذشت
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
سلام و عرض ادب به مانای مهربان با سپیدی روبه رو هستیم که می خواهد
عادل دانشی در امشب ستاره نام تو را داد می زند
درود مانای عزیز سپاس از نقد و حسن نظرت البته من خودم رو شاعر نمی
مانا جان این را از صمیم دلم می گویم بابا طارق فدای فرزند
مهرداد مانا در امشب ستاره نام تو را داد می زند
چنین در روایات خوانده ایم که عدالت و حکمت در نزد علی پسر ابیطالب بوده
۱- دفتر اول ( زیر سایه ی خورشید ) سالهای ۷۸ و ۷۹ ۲- دفتر دوم (
فروردین 30, 1399
درود استاد ابوطالبی🌺
تخیل شاعر می تواند هر چیزی ببیند و خلق کند اما تشبیه ظلم به باران و حتی سیلاب کمی نامانوس است.
بمانید
پاسخ
اردیبهشت 2, 1399
درود زمانیان عزیز
سپاسگزارم از اظهارلطف وحسن نظرحضرتعالی
عزیزدل! وفور ظلم به باران وسیلاب تشبیه شده است نه خودظلم
برقرارباشید
🌸🌸🌸🌸🌸
پاسخ
فروردین 30, 1399
گو تا بکشند بادبانها را که
از حد ، باران ظلم ، ای نوح گذشت …
🌸🌸🌸
پاسخ
اردیبهشت 2, 1399
درودخانم امینی گرامی
سپاسگزارم از اظهارلطف سرکارعالی
برقرارباشید🌺🌺🌺
پاسخ
اردیبهشت 7, 1399
کاملادرست است
حتی تشبیه خودظلم وسیلاب به باران نیز درست است و وفورآن نیز همچنین.
تامل درترمینولوژی واژه طاغوت صدق این مدعاست
طغیان آب از راه بدرشدن آب وبوجودآمدن سیل است که همه چیزراازسرراه برمیدارد
طاغی مصدرفاعلی طغیان است وطاغوت صیغه مبالغه طغیان
ریشه درخروج ازراه حق وعدل وقسط است که طغی وخروج است وطاغی خارج شونده ازاین سنت آفرینش وطاغوت مبالغه کننده درخروج ازاین سنتهای آفرینش.
ودراینجاانطباق باران وسیلاب به ظلم ووفورآن تشبیه و استعاره بسیارگویایی است.
درودبرشما
پاسخ
بستن فرم