طارق خراسانی
خرداد 14, 1396

در اِزدیادِ این همه مجهول ؛ مانده ام ؛!

چون واژه ای فُزون شده بر ؛ مُستَزادها

سلام و درود

شاهکارتان را خواندم و لذت وافر بردم

باید غزل سال نامیدش

ارزش این غزل فراتر از آن چیزهایی ست که ما بگوییم و ادیبان گرانقدر تفسیرش کنند.

در پناه خدا شاد زی

پاسخ
- مهران اسدپور
  خرداد 14, 1396
  
  درود و سپاس جناب خراسانی ارجمند ؛
  
  همیشه قدردان حضور مداوم و نگاه ارزشمندتان هستم…
  
  در پناه حق شاد و تندرست باشید.
  
  پاسخ
سحر جهانی
خرداد 14, 1396

هزاران درود و آفرین جناب اسد پور

شاهکاریست وافعا….

بنده هم بانظراستادطارق عزیز کاملا موافقم.

موفق وبهروزباشید……

پاسخ
- مهران اسدپور
  خرداد 14, 1396
  
  درود و سپاس سرکار خانم جهانی گرانمهر …
  
  شاد و تندرست باشید به مدد الهی …
  
  پاسخ
جواد مهدی پور
خرداد 15, 1396

سلام و عرض ادب محضرتان جناب اسدپور گرامی

بسیار زیبا و نغز سرودید

لذت بردم و بره مند اش سروده ی اسمانیتان

زنده باشید

پاسخ
- مهران اسدپور
  خرداد 16, 1396
  
  درودها حضرت مهدی پور گرانمهر ؛
  
  با سپاس از الطاف مدامتان ، حقیر را عفو بفرمایید اگر به دلیل مشغله کمتر میتوانم در سایت حضور پیدا کرده و از اشعار ارزنده شما بهره مند شوم …
  
  در پناه خدا شاد و تندرست باشید.
  
  پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

کنار دوده ی سیگارَت بخار چای پریشان بود
دلیل قُل قُلِ قلیانت عبور از شب تهران بود

بر استکان اساطیرت شکوه دولت شاه عباس،
در ابروان کمانگیرت نشان آرش دوران بود

به قهوه خانه ی چشمانت چه پرده ها که نمی خواندم
که نقش رستم دستانت پر از حماسه ی پنهان بود

پیام قصه ی تهمینه، درام رستم و سهراب است
تمام غُصه ی آئینه فریب خوردن انسان بود

در این شبانه ی جنجالی میانِ پرده ی نقالی
ببر مرا به همان حالی که عشق مرشد شاهان بود

تمدنی و مباهاتی، نگاره ها و عماراتی
که تخت سلطنت جمشید در اوج کوه نمایان بود!

و داریوش خردمندی، کتیبه های فرهمندی،
پیام صلح خوشایندی که روی لوحِ زرافشان بود!

سوار موج خلیج فارس بتاز کوروشِ خاک پارس
به سوی آتش اسکندر، که نوح حامل طوفان بود

میان سینه ی تبدارم دوباره شور خزر دارم
ببار ابر تب آلوده به جنگلی که گلستان بود

بریز قهوه ی تلخی چند، بنوش شعر مرا با قند
که حال فال غم انگیزم شبیه پرچم ایران بود…

« ناهید سعیدی »

تازه ترین نقدها