نامه 3 از نهج البلاغه : بی اعتباری دنیای حرام

این چنین پیغام ما را داده اند
متهم با لفظ مردم کرده اند

پول این ملک از کجا آورده ای
در ازایش بیست کم صد داده ای

خانه را کردی سند زیرش گواه
دست خطی از گواهان رد گناه

گفت آری ای امیرالمؤمنان
با شنیدن خشمگین شد آن چنان

می رسد روزی سراغت آن کسی
لا نگاهی بر نوشته ات خط همی

تا تو را بیرون کند از خانه ای
خانه قبری منتقل چون دخمه ای

ای شریح اندیشه کن فکری بساز
دور از اموال دیگر چشمِ آز

خانه دنیا آخرت خارج ز دست
آن زمانی می شود گردی تو پست

مال غیری را به مال افزون کنی
دین فروشی حکم شرعی را زنی

ای شریح گر نزد من می آمدی
رایگانی مشورت ها دادمی

دور از رغبت خریدِ خانه ای
خانه دنیایی به سستی لانه ای

با وزش بادی خرابی را به یاد
هر زمان با یاد آن لا لحظه شاد

آن سند را می نوشتم رایگان
با گذر تاریخ گویا هر زمان

عاریت دنیا چه دارد با حرام
نفس ها عاصی بباید کرد رام

خانه دنیایی چه دارد شادمان
توشه تقوا لا ذخیرت ترک آن

ای بشر خاکی به دور از دنیوی
کِشت آن محصول رویش اخروی

خانه دنیایی است این فانی سرا
بنده ای آماده کوچ از آن دلا

بنده خواری می خرد دنیای دون
از حقیقت دور با خواری زبون

این سرا فانی جهانی بس غرور
رو به نابودی فرار از هر سرور

این سرا دنیا بباید بررسی
یک جهت دنیا بلا دارد بسی

آفتی دارد بلایی بیکران
با مصیبت های بی حد در جهان

با هوا سستی هوس ها روبرو
با قوا نفسی که شیطان زشتخو

خانه بابی را گشاید روی آن
با هوا همراه گردد سست جان

عاریت دنیا چه دارد این سرا
از کسی آن را خریداری دلا

رخت بندد تا رها از این جهان
ماترک بر آشنایان محو جان

این سرا فانی خریدارش کسی
دور از عزّت قناعت ای رهی

ترک دنیایی کند جاوید هان
رو به دنیایی سرا فانی جهان

با خدایی کن تجارت هر زمان
تا به دور از این سرا فانی جهان

بس چه اجسادی بزرگان پادشاه
زیر خاکی شد جدا صد پاره آه

جان جبّاران سلاطین این جهان
حِمیری تُبع و قیصرها عیان

زیر خاک همراه فرعونان دلا
کیفری بینندشان دور از سرا

گردآور بس چه اموالی گران
لحظه ها افزون به اموالی همان

قصرهایی بس چه محکم ایستا
با طلا کاری مزیّن خود نما

بس چه اموالی زری افروختند
همچو سیمرغی شدند خود سوختند

روزگاری می رسد دلواپسی
در برابر عدل گستر بی کسی

نامه اعمالی ذخیرت توشه ای
گر به همراهت شفاعت بنده ای

متّقی دوران سعادتمند هان
بس تبهکاران به بدبختی همان

واقعیت انبیا هر یک گواه
ای بشرخاکی به دور از هر گناه

از درونی نفس هرکس شد جدا
فارغ از دنیا تعلق جیفه ها

با سلامت بگذرد از این جهان
از سرا فانی به جانب آسمان

ولی اله بایبوردی