ندایِ قَدقُتِل

ایام عزای حضرت مولا(ع) تسلیت باد

(ندایِ قَد قُتِل)

سحر گاهان، بسی موحِش تر است از شامِ تار امشب

سپیده، سر مزن دیگر، فلک صبحی میار امشب

که دیگر بهترینِ خلقِ عالم شد شهید از کین

ز ظلمِ زاده یِ مُلجَم شقیّ یِ نابکار امشب

ندای قَد قُتِل دارد صدایِ شهپرِ جبریل (1)

که گویَد خُفته در خون شد خدایِ ذوالفقار امشب

خدایِ عدل و داد اکنون ز عدلش غوطه ور در خون

بُوَد محراب از خون جبینش لاله زار امشب

علی! ای خانه زادِ ایزد و ای کشته در محراب!

شهیدِ راه حق! خوش می روی در نزد یار امشب

هلا ای کوفه ! دیگر نشنوی بانگِ مناجاتش

که خوش فُزتُ و ربِّ الکعبه گفت آن بیقرار امشب

دگر با، چَه، نگوید رازِ دل مولا سحرگاهان (2)

خداوندا چه کرد آن تیغ با فرقِ نگار امشب

ببین در تارَکِ بشکسته اش شَقُّ القَمَر پیدا

از این رو می نتابَد ماه در این شامِ تار امشب

حسن(,ع) گریان حسین(ع) نالان پریشان زینب و عباس(ع)

یتیمان جمله در راه علی(ع) چشم انتظار امشب

جمیع موءمنین اندر عزایش سوگوارانند

تو هم “اخباریا” از دیدگانت خون ببار امشب

محمد حسین اخباری
پی نوشتها
!-گویند در سحرگاه نوزدهم ماه رمضان جبرئیل در بین آسمان و زمین ندا در داد که (یا اهل العالَم الا الا قد قتل امیر الموء منین)
2- گویند حضرتِ علی شبها با چاه دردِ دل می کرد