نمونه هایی از شعرسبز/چندآهنگ

شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)

ترانه های خنده ات/ بهانه ای به دست من/ که هیچ، از تو نگذرم/ اگر چه در خیال خود/ به چالِ وسوسه، دچار….//

اما یار!/ نگار!/ دلبر و دلدار!/ دلگیرم از تو/ و خودت می دانی/ مهربان من!/ جهان من!/ باش بعد از این/

مهربان ترین/ مهربان من!/ جهان من!/ جان من!/ جاودانه باش مهربان!/ به جان من.///

شعر سبز/چندآهنگ (از نوع سنتی+ آزادِ عروضی)

به عشقت دچارم؛ خوش ام در هوایت/ خوشا دل؛ خوشا جان؛ خوشا مُبتلایت//
شرمنده ام؛ اما/ از روزهایی که … از شب هایی که/ رفتند/ و نماندند/ با معرفتِ عشقت/
آی! عشقِ با معرفت!/ جانانه!/ بی کرانه!/ بی نهایت!/ آن چنان که شایانِ خود/
ببخشای و ببخش!//

شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)

غمگین ام/ اکنون که نیستی/ مثل زمستان/ همچون بیابان/ چونان بیابانی که آه! گم شده باشد/
یا نَه/ ناپیدا شده باشد/ مدفون شده باشد/ زیر چکمه های زمستان/ اما امیدوارم/ به آمدنت/
که می آیی/ که گفتی که می آیی//
پس بیا/ زودتر بیا/ مثل التفات نوبهار/ بر نیاز کوه/
مثل پیک پاک آسمان/ بر فراز دشت/ مثل آب، مثل آفتاب/ مثل هر چه خوب، هر چه ناب/
ای یگانه ی دلِ خراب!/ زود تر بیا/ زودتر بیا و بعد از آن/ تا ابد، کنار من بمان!///

شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)

زمانی سپید بودم/ پاک و روسفید/ زمستان وَش/ برف آسا/ به دور از بهار/ تا تو تابیدی/ عشق آسا/
و خندیدی/ باران وَش//
از همان زمان/ مهربان!/ یک به یک، شکوفه در شکوفه شد/ شاخه-شاخه-شاخه-شاخه های دل/ عاشقی سرای دل/
آفرین!/ می سرایمت که خود، سرودی ام/ شاعر عزیز شعر سبز من!/
آفرین!/ خوشنوا ترین!/ شعر سبز من!///

شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع سنتی: سنتی با چند آهنگیِ تغییر در بُحور عروضی)

(فاعلاتُ فاعلاتُ فاعلن:)
با تو بودنم گلم! بهانه است/ این ترانه، این غزل، نشانه است/
با تو بودنم عزیز جان من!/ وای نازنین! چه عاشقانه است//

(فعولن فعولن فعولن فعولن:)
ولی گرچه هستی در آغوش شعرم/ جداییِّ تلخند در نوش شعرم/
نگاه تو را دوره کرد(ه)م دوباره/ ببینم نگردد فراموش شعرم///

(مفاعلن فَعَلاتن مفاعلن فَعَلاتن:)
خوشا دوباره ببینم تو را؛ دوباره بخندی/ شبیه زمزمه ی روشن ستاره بخندی/
مثال عاطفه ی خیس نوبهار بیایم/ به سبک حادثه ی ابر بی قرار بخندی////

(مفاعلن مفاعلن:)
بیا نگار ماه من!/ طلوع مهرگاه من!/
به دیده ام خوش آمدی/ یگانه ی نگاه من!/////

شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)

دوست دارم ای تمامِ عشقِ من!/ باز، بر تو رو کنم/ با تو گفتگو کنم/
حس کنم نوازش لطیف دست هات را/ روی شانه ی دلم/
وان حمایتِ نجیبِ چشم هات را/ بر ترانه ی دلم.//
افسوس!/ گاهی/ از من دور می شوی/ از تو دور می شوم/
و چه بی اندازه سنگدل است/ واژه ی منفورِ جدایی/
هیچ ام بی تو/ ای همه چیز من!/ برگرد!///

شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)

روزهایی که رفتند/ روزهایی که می روند/ روزی که باید بیاید//
چه باک!/ به قول آن عزیز:/ اَلا که نیست چون تو پاک/ (برای عاشقان)/ بمان خودت بمان!///

شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)

صبح صادق است/ نوجوان هوای عاشق است/ در دلم تَغَزُّلِ شقایق است//
اگر بتوانم/ عاشقانه/ جان بسپارم/ در آغوشِ دلفریبیِ چشم هایت/ تا جانانه شوم/
در عشقت ای جانانه ی من!/ دوست دارم/ صبح صادق را.///

( شعرسبز/چندآهنگ،
قالبی شعری است که با انتقال از وزن و بحری به وزن و بحری دیگر، توان بهتری در ترسیم فضای روانی
شعر دارد و در معمول ترین نوع خود، شیوه ای در میانه ی سپید و نیمایی است و بطور کلی، از نظر ترکیب وزنی، دارای انواعی است از این قرار:

1- نیمایی+ آزادِ عروضی یعنی دارای عروضِ آزاد مثل سپید
2- نیمایی اما دارای وزن ها و به عبارت بهتر: بحرهای مختلف عروضی
3- سنتی اما دارای وزن ها و به عبارت بهتر: بحرهای مختلف عروضی
4- سنتی+ آزاد عروضی
5- سنتی+نیمایی با وزن ها و بحرهای مختلف عروضی
6- سنتی+نیمایی+ آزاد عروضی با تفاوت در اوزان و بُحور عروضی

مطلب دیگر:
لطفا در شناساندن و گسترش بیش تر قالب های تازه و توانمند سروش و سه گلشن هم مددکار باشید!
سپاس تان)