🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
1- هایکوواره ای با مضمون و شیوه ی پردازش هایکو(واره) اما در قالب شعری سروش:
برکه، آرام؛ رام، بادِ خزان/
نقش ها، بی نگاهِ رهگذران/
شاعری در شبی….//
و چند هایکو(واره) ی دیگر:
2- آتش در مرز/
پیکر بر زمین/
خون بر خاک.//
3- آوازِ چکاوک/
آفتابِ لطیف/
راهِ پیشِ رو.//
4- ماهتاب/
چشمه ی روشن/
چشم های بی شکیب.//
5- بی کرانِ کویر/
تاریک-روشنِ شب/
آه! بغض های آسمان.//
6- گلگشت/
دشت شقایق/
هدیه ی بهار.//
7- آغوشِ کوهستان/
جاده ای پُر طرفدار/
آغازِ مازندران.//
8- مامَطیر، بارفروش، بابل/
سه نامِ حک شده/
به(بر) دیوار قلب من.//
9- ابرهای آمده تا زمین/
سرزمینِ بلند/
ماتِ تماشا.//
10- خورشید/
باران/
رنگین کمان.//
11- تابستانِ خیس/
بوی شالیزار/
دیارِ مهربان.//
12- فارسی، دری، تاجیکی/
اشکِ پامیر/
غربتِ وطن.//
(محمدعلی رضاپور- مهدی)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
اسفند 9, 1398
سلام و درودها جناب رضایی عزیز
🌹🌹🌹🌹
پاسخ
اسفند 9, 1398
سلام و درودها وسپاس ها🌹🌹🌹🌹🌹
پاسخ
اسفند 9, 1398
درود بر جناب رضاپور نازنین
🌺🌸🌺🌸🌸🌿
پاسخ
اسفند 9, 1398
درود و سپاس، جناب معصومی عزیز
🌹🌹🌹🌷🌷🌷🌺🌸
پاسخ
اسفند 11, 1398
شاید …
بگویم تو
احساس خوب
قاصدکی
اما
حرفهای خیس
باران را
چه کنم
حامی شریبی
درودتان شاعر اندیشمند
دل و قلمت صمیمی و پر از روشنایی جناب رضاپور
گرامی 🌺🌺🌺
پاسخ
اسفند 11, 1398
فراوان درودتان دوست گرانقدرم🙏🙏🙏❤️
پاسخ
فروردین 2, 1399
سلام و احترام،
بزرگواران!
تدوین قالب های تازه ی سروش، سه گلشن، و شعر سبز (چندآهنگ)، محصول سی سال تلاش علمی و عملی اند که امیدوارم با مطالعه ی آنها و در صورت امکان، سرایش در این قالب های تازه، مددکار مان در جهت معرفی و گسترش کاربردی این قالب های شعری تازه و توانمد باشید.
نکته ی مهم، این که: سروش، سه گلشن و شعر سبز(چندآهنگ)، هیچیک قالبی تفنّنی و در حد چیدن متفاوت قافیه و … نیستند؛ بلکه هریک، بطور کارشناسی شده، دستگاه مستقل و توانمندی برای سرایش های تازه اندو احتمالا با مطالعه ی نمونه ها، این مطلب را تایید خواهید فرمود.
توضیحات و نمونه اشعاری از قالب های جدید را در همین سایت می توانید بیابید.نمونه شعری در هریک از این قالب ها تقدیم تان می شود.
شعری در قالب سروش:
چیست گل؟ رازِ نازِ خنده ی دوست/
شعر- نقاشیِ معطّرِ اوست/
مِهرچهر و لطیف و عاطفه روست/
گل، نشانِ خداست.//
شعری در قالب سه گلشن (سه گلشن: آغازگر+ بدنه+ پایانبخش؛با حداکثر تنوع در هر بخش):
این بار هم اَدا/
یک کوفه، ادّعا/
شرمنده ام خدا!/
خوب است یا نه: این همه، ما ادعا کنیم /
ترسم که کوفه ی دگری را به پا کنیم/
خیلی پر ادعا شده ام. شرم، شرم، شرم/
کافی ست ادعا. بله، باید دعا کنیم/
حالم بد است. پر شده از آرزوی پَست /
“سرمست گشتنی”، تو بیا دست و پا کنیم/
باید تلاش کرد که جان، باوفا شود /
تا بیش تر به عاشقی اش آشنا کنیم/
ای وای! وای! وای! عجب لاف می زنیم! /
ترسم که عاقبت، گل زهرا، فدا کنیم/
ای وای! وای! وای! زبانم بریده باد! /
هرگز مباد آن که پشیزی خطا کنیم/
شاید که ناگهان…/
عاشق شوید هان!/
آماده، عاشقان!//
نمونه ای در شعر سبز یا چندآهنگ (میانه ی سپید و نیمایی ست؛ موزون تر و قافیه مند تر از سپید و چندآهنگ تر و دارای اوزان متنوع تری نسبت به نیمایی که با تغییر اوزان می تواند باعث انتقال از حسی به حس دیگر بشود.
قدیمی ترین نمونه ی شناخته شده ی آن در نزد ما، چندآهنگی ست با حدودبیست سال قدمت، به نام حسنک شعر من، سروده ی جناب حامی شریبی):
سپید بود/
و زیستنش سبز/
و پروازش سرخ/
و در هنگامِ گلگون ِ آسمانی شدن /
آن میامی تن/
آشکار/
دلشکار/
می سرود و می نواخت/
شعرهای ماندگار/
تغزلِ خوشه های پربرکت ِ تبسم/
تبسمی آفتابارانی/
آن چنان که کشتزارها/
دوباره زیستن را/
شاعرشدند.//
پاسخ
بستن فرم