هوای پاک

هوای پاک
هر نفسی که فرو رود ممد حیات است
و چون برمی‌آید مفرح ذات
چه لذتی برد سعدی زان هوای پاک
چه مفرح نفسی کشید
که چنین زیبا نوشت
در آن هوای بی دود و خاک
حالا هوای پاک می‌خواهی
یک ریه بدون دود
یک بدن چالاک می‌خواهی
هرچه بود مال زمان سعدی بود
زمانی که بر کوه برف می‌نشست
زمانی که بر دل حرف می‌نشست
دیگر برف نمی‌بارد به کوهی
آلاله نمی‌بینی به سویی
غبار و دود رفته به قله
همه جا با زباله روبرویی
کلاغان فربه اند ،اندرزباله
کنار جاده هاپراز نخاله
فاضلاب به دریا وخیابان
مشما رفته درشن بیابان
آسمان از دود پر گشته
آن را دیگر نمی‌بینی
عقاب خوش نشان
در آسمان گم گشته
آن را دیگر نمی‌بینی
دگر بلبل به روی شاخسار نیست
دگر ردی ز مرغ شاخدار نیست
دگر لک لک میان مرغزار نیست
اثر از یوزهای بی‌قرار نیست
هزاران جانور منقرض گشتند
درختان بلند منقطع گشتند
هیاهو همه جا هست
صدای بوق ماشین با کارخانه
صدای سنگ بری
هلتی و پتک در تخریب خانه
شود آیا مصفا،باردیگر این کهن جا
دود بگریزد هوای خوب بگیرد جای آن را
بیا تا می‌توانیم درخت و گل بکاریم
زباله رادرجای مخصوصش
زباله دان گذاریم

ابراهیم خلیلیان