🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
واپسین سبو
که از عطش سرخ مقدسترین خاک
پر از دریا شد
به عداوت هیج سنگی
و تلبیس هیچ آتشی
نه می شکند
نه آبش
به بیراهه دیگر
سد می شود
از اعجاز
نه تبخیر
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
فروردین 4, 1401
درود جناب ظهوری آرام گرامی
شعر زیبایی است فقط به نظرم بافتار پایانی شعر (از ” نه آبش” به بعد) با بافتار قبل از آن متفاوت است و به زعم من بهتر بود همان بافتار اولیه ادامه می یافت.
🌷🌷🌷🌷
پاسخ
فروردین 7, 1401
سلام استاد نوری ارجمند
درابتدا بابت تاخیر در جواب عذر می خواهم مناسفانه بدلیلی نامعلوم هروقت قصد حضور در سایت را داشتم با پیام. اتصال شما خصوصی نیست مواجه می شدم
و نیز از حضور پرمهر تان بسیار سپاسگزارم و نظر ارزنده شما را بر دیدگانم می گذارم
پاسخ
بستن فرم