🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۰/۰۷/۱۸ |
| تعداد شعر: | 6 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۰/۰۸/۱۱ |
به روی کوچه ها بستند احساس خیابان را
نگاه خسته ی شهری که حس می کرد طوفان را
صدا پیچید در اذهان خاموش تمام شهر
صدای رعد و برق وحشی و آماج باران را
کسی فریاد می زد زیر رگبار سیاهی ها
و در آغوش خود محکم گرفت از عشق ایمان را
صدایی نیست ، تنها کوچه ها از مرگ لبریز است
قدم هایی که له می کرد احساسات انسان را
هجوم گرگ های وحشی از اطراف کوهستان
که لذت می برند از ما بگیرد واژه ی جان را
تناقض های سرسختی که از عصر حجر مانده
که در یک دست شمشیر است و در یک دست قرآن را…
خیابان های تاریک و صدای وحشت محضی
که زهر مار می سازند بر ما لذت نان را
ولی یک شاخه گل رویید بر روی مزار عشق
که من از بین خواهم برد این فرجام و پایان را
علی رضا رحمانی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):
امیر راهین در افق
سپاس جناب راسخ
امیر راهین در افق
درود استاد لاهیجی سپاسمندم از نکته نطرات ونقدعالیتان زحمت کشیدید
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
مهر 27, 1400
شعر اعتراضی بسیار زیبایست احسنت👌👌
پاسخ
مهر 29, 1400
سپاس از نظرتان
پاسخ
بستن فرم