مهرداد مانا
شهریور 13, 1402

سلام
اگر در یک طرف تصویر ” پروانه ی دل ” و در طرف دیگر ” تُنگ بلور غم ” را در نظر بگیریم ، خواهیم دید که باقی کار نیز همین موازنه پابرجاست :
در این میان نقش ” کودک امید ” نیز به عنوان ضلع سوم این مثلث ، بسیار حیاتی ست . و در واقع پازل شعر را تکمیل کرده است . از طرفی وجود واژه های مینا / دشت / شیشه / و پر و بال نیز باعث رفع تیرگی های تصویر شده و ما را در رساندن به آنچه شاعر تصویر کرده است ، یاری می کند .
این صورت بیرونی و پدستال شعر بود . که دسترسی آن برای همگان ( دیرتر یا زودتر ) یکسان خواهد بود . اما بطن شعر ممکن است برای هر خواننده ای متفاوت باشد . مثلا بنده در نهایت چنین دریافتم که امید تنها وسیله ی رهایی از غم است . و چه بسا خوانندگان دیگر ، مانند مانا فکر نکنند . و این نه تنها ضعف یک اثر ادبی نیست ، بلکه از نقاط قوت آن است . البته شعر مشکل قافیه هم داشت و سحر عزیز باید بداند کلمات ‘ شکست ‘ و ‘ گرفت ‘ مقفی نیستند . ( در مورد وزن شعر نیز چون بنده به خوبی دیگر عزیزان نیستم ، ورود نمی کنم )

و در پایان عرض کنم که این بیت را دوست تر داشتم :

بیچاره در آن مینا از بس که پرید آخر
بشکست پر و بالش دلخسته رمید آخر

پاسخ
- سحر فهامی
  شهریور 13, 1402
  
  درودتان ، مرسی از وقتی که گذاشتید ، بینهایت سپاسگزارم ، خوشحالم انقدر زیبا شعرم رو درک کردین و حقیقتا این روزها ذهنم بسیار شلوغ است و …. به این سبب بی دقتیهایم زیاد شده است ، مثل همینکه دو کلمه شکست و گرفت را مقفی گرفته ام به اشتباه ، قطعا اصلاحش خواهم کرد.😔
  
  پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

کبوتری که رضایت نداشت از دل خویش
شبانه پر زد و رفت از دیار و محفل خویش

شبی که بال و پرش مثل مار زخمی بود
برای دانه گذشت از بیان مشکل خویش

هوای باغ که شد تیره از غم گلها
ندید بین درختان مرا مقابل خویش

به عاشقی که خطر را همیشه حس می کرد
کسی نگفت نرو در مسیر باطل خویش

هزار مرتبه گفتم به مدّعی با عشق
دهد امید به پروانه های عاقل خویش

به آنکه خواست دهد خونبهای گلها را
بگو ببخش به ما قدری از فضایل خویش

به پاس خون شقایق که در رگش جاری ست
چگونه نگذرد عاشق ز خون قاتل خویش

« مهدی سیدحسینی »

تازه ترین نقدها