معلّمِ درد

مبارزه را

تکنیک سیاهقلم ابعاد a4 هنرمند سحرفهامی

او گفت :چرا مرا به اینجا آورده ای؟

گفت : برای اینکه از اینجا لذت ببری، اما یادت باشد اینجا جائیست که برای به دست آوردن باید از دست بدهی ،برای کوچکترین خطا باید تاوان سنگینی پس بدهی، جایی است که شرط کامجویی تو چشیدن درد است ، اما به تو خوش خواهد گذشت اگر مطابق با میل ما رفتار کنی و هیچ نپرسی، برو ساعتی دیگر به دنبالت خواهم آمد.مرد به اطرافش نگاه کردومحوآنجاشدکمکم از فرشته دور شد ،تماشای درختان رودها،خانه ها،مردم و.. برایش لذت بخش بود .که ناگهان صدایی به گوشش رسید به دنبال صدا رفت و ویلن زنی را دید .ساعتها به صدای ساز گوش داد و به دستان نوازنده خیره شد.تا به آن لحظه هیچ چیز بیشتر از آن برایش لذت بخش نبود.

خانه ای ساخته ام دور از  وحشت  شهر

تکنیک سیاهقلم

ابعاد a4

تکنیک سیاهقلم

تکنیک سیاهقلم

بالِ احساسِ مرا پنجره ای سرد ، شکست

من یک مسافرم

من با ماشین نامجهز جسم

تکنیک سیاهقلم.

سحرفهامی

تو هنوز اونقدر قوی نشدی که بتونی شکستم بدی

شیطان: تو فقط مطیع من باش…چرا از من فرار میکنی؟

پنگوئنِ کویر نشینِ من ، هم اکنون در سردسیرترین جایِ ممکن ساکن است. و آن تپه ای ست مملو از مار !… بنامِ تنهایی …

احتمالاً او هم ، مدّتهاست که قدم زدن بر برف هایِ یخ زده یِ غربتِ درون را بر گرمایِ خورشیدی که از بیرون میسوزاندش ، ترجیح داده است . آنقدر بر تنهاییِ منجمدش سُر خورده است که دیگر نه تابش خوشرنگِ آزار را احساس میکند و نه صدای کاروان غم را میشنود‌ .

من یک روح سرگردانم که در زندان تن گرفتارم ، در حسرت آزادی انگشت به دهان مانده ام و ناخن میجوم.

ای پنگوئن غریب ،شنیده ام ازین وضعیت بلاتکلیف کلافه شده ای.

خود من هم دیگر از اینهمه وصله ی ناجور ناجور ناجور بودنت خسته شده ام

من بارها از این مارهای خیز برداشته ، زهر خورده ام.

طعم داغ طعنه های تند و بوی حماقت میداد .

پنگوئن ناخواسته در کویر به دنیا آمده بود . او نمیدانست که چرا هیچ سنخیتی با آنچه که اطرافش بود نداشت، نمیدانست به چه هدفی درین کویر خلق شده بود .

ذات پنگوین عاشق برف و سرما بود اما درست زیر تابش نور آفتاب اسیر شده بود و از آنچه که شتران لذت میبردند سر در نمیاورد،…درکشان نمیکرد!