پیر جهان دیده

« پير جهان ديده »

يك   شب   خبري  آمده  بود ، از برِ  يارم          

 خواهم   قدمي  نزد   تو   يكدم       بگذارم

از  شوق  چنين  مجد2،سر  از  پا   نـشناسم         

  شكرانه ي  اين  مجد،سپاسش  چه  گزارم3

اما چه  توان كرد كه  اين  وعده عجب بود          

  از  لطف  چنين  يار ، من   اينها    بـشمارم

گـر  قد   به  فرازد  ، به  ره  منزل  من   يار           

بـر  مقدم  خيرش ،سـر  و  جانـم   بگذارم

تا  جان و نفس    مي بُوَدم  آرزو  اين  است          

 سر  در  خط   فرمان ، همين   يار    گذارم

در   موقع   پيري و  جواني ،نظر  اين است          

  فرمان   همان  يار ، به   چشمـم     بگذارم

با  رهبريـَت ، حيرتم  از  حد  به  فزون شد          

  از   وادي  حيرت ،  نـتوان   سر   بدر   آرم

اي   قافله   سالار ،  ره    منزل    ما     كو           

 تا   آنكه  به  منزلگه   خود ،  پا      بگذارم

در   دوره ي   هستي  كه  به  منزل  نرسيدم         

  در  دوره ي  مرگـم ، كجا   هست    قرارم

يا   منزل   من  را   بنما ، يا  كه   رها   كن          

شايد  كه  منزلگه   غيري  ، به  كف    آرم

هـر  نو خط   نو  رسته  و  هـر  فرد  جواني          

چون  در   دَم   پيـري  رسد ، آيد  به  كنارم

اي رهبر مخلوق جهان،حكم تو چون است            

بعد  از  دم  مرگـم ،به  كجا  سـر  بدر  آرم

اين  پير جهان ديده  حسن ، حُسن  تو  بيند          

در   پرتو   حُسنـت ، سـر  عجزم4   بگذارم

٭٭٭

   1- نزد – پيش  2- بزرگي  3- بجاي آوردن   4- ناتواني