🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
حکیمی بود فردوسی پاکزاد
به دیدار و گفتار وکردار شاد
که بنبشت از آن روزگار کهن
که شهنامه برخواند به زاید سخن
به تاریخهای کهن برگشاد
بسی دفتر و طرز و دفتر نهاد
که او پارسی را پاس داشت نهان
که بود اندران پارسی داستان
اگر او نبود پارسی و تاریخ نبود
کجا تا توانستی او را ستود
که از روزگار کیومرث و جم
دگر اردشیر سرافراز یم
که بنبشت او از نیاکان دور
بدان شهریاری جهانبان و پور
بر او فردوسی پاک رای درود
که جاوید باد او جهان را درود
که من چو او نویسم این نامه را
کنم تازه آیین و هنگامه را
بود فردوسی پیشوای من
سخنهای او باشد بهای من
که نویسم تاریخ شاهنشهی
به روزگار کوروش تا پهلوی
که گنجینهام آن کتیبه و آن نگار
به نبشتههای مانده از روزگار
سرایم این نامه سر آبان ماه
به سال چهارصد و دو صد گشت راه
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
بستن فرم