🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
رنگِ لطیفِ آسمانِ تو
گیسوی جنگل را به دریا بُرد
بر سینه ی مهتاب، افشان کرد
بارید و عطرش را به صحرا بُرد
صحرا و اشکِ داغ ِ خشکیده
در بُهت ِ بحران های هستی سوز
در سوگ ِ عشق و مرگ ِ اندیشه
بغض ِ غریب اش را به فردا بُرد
فردا پر از ابرِ سما – ور بود
هنگامه ای شاد و مسرت بخش
یکباره در خاک خنک جا شد
غوغای قلب ام را به آن جا بُرد
آن جا تو بودی، پاکی سرشار
در چشمه ی ادراک می جوشید
نوری دوباره، ماه را بوسید
احساس را تا نا کجاها بُرد
در ناکجا هم مست و مبهوتِ
آواز ِ تو در نیمه شب بودم
رنگ ِ لطیف خواب آزادی
گیسوی سبزم را به دریا بُرد
بیست و پنجم شهریور نود و پنج
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
فروردین 1, 1398
سلام و درود
سال نو مبارک
در پناه خدا 🌿👏🌿
پاسخ
بستن فرم