یار با ماست کجا می گردی؟

خاک شو خاک، بیا، پاک شوی
سرمه ی نرگس غمناک شوی

عارف آن شد که سفر با دل کرد
عشق را همره این مَحمِل کرد

دل سراپرده ی سلطانی اوست
مَحرم حضرت سبحانی اوست

بندگی کن که شرفیاب شوی
مَحرم حضرت ارباب شوی

عالَم اکبر تو این دل توست
مشکل تو به یقین این گِل توست

گِل تو پوشش این آذین است
همچو کفریست که بر آئین است

صاف کن آینه را از زَنگار
تا عیان جلوه کند آن رُخ یار

نور چون جلوه کند در دل تو
لاجَرَم نور شود این گِل تو

چون وجود تو همه نور شود٬
ظلمت تن ز تو مهجور شود

سنگ از هیبت تو آب شود
کوه از عشق تو بیتاب شود

یار با ماست کجا می گردی ؟!
دلبر اینجاست کجا می گردی ؟!

تا تویی طالب دنیا ٬ دوری
از فروغِ رُخِ او مهجوری

عاشق پَست مشو٬ پَست شوی
دور شو ٬ دور که تا هست شوی

عارفی ٬ گر به خدا می نازی
گر نه اینست بدان ٬ می بازی

چون عبادت به طمع برخیزد،
رشته ی مِهرِ تو با او ریزد

طاعت از بهر سماوات مکن
طاعت از بهر ملاقات بکن

مذهبت ٬ مذهب سبحانی کن
دل به این قبله ی ایمانی کن

شش جهت کعبه ی مقصود ببین
جلوه ی این رُخِ معبود ببین

هر درختی که به پا می بینی ٬
در مناجات و دعا می بینی

همه ذرّات سماعِ اویند
چنگ در حلقه ی تار مویند

همه جا نغمه ی او می آید
لیک، گوش شنوا می باید

آستانِ حرم یار اینجاست
عاشقی کن که خریدار اینجاست

**************************************
برگزیده از کتاب مجموعه شعر «غوغای سکوت» سروده ی

قاسم یوسفی «ذوالفنون»