یا علی تفسیر دل را صاف کن

والی مؤلا دلت را باز کن
همره دل نصف شب پرواز کن

بین مناجات الی الحقِّ علی
مالک الملک حکایات ولی

نایب تکمیل عدل احمدی
خازن علم نبی دین نُبی

آفتاب ما رَمیت اذ رَمیت
ذوالفقار لا فتی خون از حنیف

یا علی اسباب دل هموار کن
بامدادان چون فلق اسرار کن

سینه سوزم بسوزان بامداد
آفتاب سینه را کن راه داد

همره چاهم کن و جاهم ببخش
نصف شب بر والی دل جام بخش

با کمیل ام آشنا ساز ای علی
مهر خود بر سینه من کن جلی

مهربانا مهرت آیین دل است
چشمه انوار حق منزل است

کوه صبرم ده که تلِّ سینه ام
نوح طوفان دارد از دست دلم

دست دل انوار رحمت می خرد
با ولی اسرار جنّت می زند

غنچه بشکفته ام گشت نا پدید
غرق خون گشت آفتاب دل بدید

صورت ماهم به سرخی سر کشید
رنگ رخسارم به زردی شد پدید

یا علی محراب خونین می کند
فُزت تو از دل صد آمین می کند

چشم مستت سینه دل می زند
شب نشینت را به منزل می برد

شب مناجات تو گویم یا علی
الحق انصاف تو جویم یا علی

والی دل چون به صحرا دست یافت
وادی دل دید و در دم دل بباخت

شد مناجات یقین در حکم باب
راه دل رفت و مدینه در شتاب

خواند مؤلای زمان را در زمن
داد اسرار ربوبی از محن

سینه دیگر طاقت ماندن نداد
جان بابا درد سر درمان بداد

سینه یعنی ساحت قُدس علی
مأمن گنجینه سِرِّ جلی

آفتاب روح بخش سرمدی
روشنی بخش رموز احمدی

آن که لولاک از نظر افزون شدی
همره نور نبی معجون شدی

یا علی تفسیر دل را صاف کن
همره حق نور دل اوصاف کن

سینه سینای سیمین سای دل
کن محل سجده ای بینای دل

اشک شب از گونه ام بی تاب شد
پرده پوشید و سه شب بی خواب شد

محرم اسرار دل هست با علی
نصف شب محراب نور است با ولی

نور النور و انا النور از حجاب
راز دل سیراب چون خور ماهتاب

پرتو نورش دل شب را شکافت
فزت او بر سینه آفاق تاخت

لرزه شد اسرار دل آواز راند
عرشیان جمله به صف کردند داد

خانه کعبه عزادار تو شد
مسجد کوفه نگهدارت نشد

لا فتی الا علی شمشیر داد
از عدالت بود رفتی بامداد

نانخورت گشتند سرگردان داد
چشمه خون ریختند از چشم راد

یا علی ای مظهر خیر البشر
با ندایت جمله دل را کن خبر

نصف شب دل باز کن با حُسن لب
ترک دل کن رسته شو از رنج و تعب

گفت پیغمبر شب ضربت علی
اهل را نفرین کن و آسوده زی

گفت یارا امّتت جان خسته کرد
حق را نا حق به حق شمشیر زد

دست بر آفاق حُزن سینه را
با ندای گریه راندم دیده را

بار الها ده به من یاران نیک
بد ترین کس را به امّت ده ملیک

ولی اله بایبوردی