🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 یکه دارِ ولگ رزیا

(ثبت: 5981) اردیبهشت 22, 1397 

خُصَه هواردِن تو جامالِم رِمونی

یَکَه داری بیمو،وَلگِم رِزونی

سِزِرگَه گِرتِمه عِه داخِ دوریت

ای داخِه بی طورَّه،جَرگِم سِزونی

شوعَه زَنگَه دِلِم چو رنگ داوارَه

دوما تو خَم هَت و،کِرکِم چَکونی

ای شاردِن خَم و خوین عِه نومِ جرگمَه

چو دَرزَن تیژِی بَن گیونِم چِپونی

عَخَه فکرَه مَکم چَه بی؟عَرا چه؟

ای فکرَه ل چو کوهَ مغزِم قُپونی
 

چیَلمی ها دلِر کوچِک بووَه آو

بیلا دی هوچ کسی رازِم نزونی

معنی:

انقد غصه ی تو ونبودت و خوردم که داروندارم بر باد رفت

مث تک درختی ام که همه ی برگاش ریخته(اشاره به یکی از بیت های چل سرو که معنی بد می دهد)

از درددوری تو تمام بدنم مور مور می شود

این دردی که بی دلیل برام پیش اومد جیگرمو سوزوند

رنگ دلم از هر سیاهی سیاه تره

بعد تو غصه نبودنت اومد و کمرم و شکست

این درد و غصه هایی که دارم و میریزم تو خودم

مث یه سوزن(بشکاف)بند بند وجودمو باز کرد

انقد فکر می کنم چی شد؟وچرا؟

این فکرا مث کوه رو سرم سنگینی می کنن و مغزم ومچاله می کنن

یه دردایی تو دلم هست که سنگ و آب می کنه

ولی بهتر نگم و کسی راز دلمو متوجه نشه

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):