تا روح جدا نگردد از کبرِ و ریا
لایق نشـود بر آستانِ کبریا
هر مرتبه از رشد بهایی دارد
عزت ندهند بر کسی جز به بها
از راه به شاهراه خواهی برسی
باید دلِ خود را ببـری به کربلا
از صحتِ تن نعمت ارزنده تریست
دردی که شود به دستِ عباس دوا
در کاسه اوست هر چه در عالم هست
الطافِ حسین هر که را کرد گدا
« امیررضا بهنام »