تا مـگر پایان من باشی ، تمام من شوی

درود جنا پژوهنده گل و بزرگوارم
سپاسگزارم استاد دلم…

…
آمدم جان به نگاهت بسپارم ، که نشد
بر لبت حادثه ی بوسه بکارم ، که نشد

/
آمـدم تا که ز چشمت غزلی ساز کنم
غزلی گوشه ی چشمت بنگارم که نشد

/
چکنم ، ایل و تبارم همه شاعر بودند
خواستم شعر شود ایل و تبارم ،که نشد

/
آمدم تا که مگر فاصله ها خط بزنم
بسکه از فاصله هایم گله دارم ،که نشد

/
آمدم تا که مگر عشق به سامان برسد
انتهای من و تو ، نقطه گذارم ،که نشد

/
چه کنم شاعر و تنهایی و غم هم زادند
آمدم اشک بر این شعله ببارم ،که نشد
/

آمـدم تا کـه مگر عشق به خلوت ببرم
منکه درخلوت خود جز تو ندارم ،که نشد
/

خواستم غنچه ی لب های تو را شعر کنم
این دل خسته به دستت بسپارم ،که نشد

حسین دلجوو

درود بر ماه بانوی ادب و مهر…سمانه عزیز..
سپاسگزارم گل دختر بزرگوارم
خوشحالم ک اینجا زیارتتون میکنم..

چقدر حس قشنگیست در جوار خودم
دو جام ناب غزل هم به افتخار خودم
/
به جرم چشم قشنگت تو انتخاب منی
اگر چه عشق نبوده به اختیار خودم
/
شبیه عکس لب پنجره شدم، هر چند
نشسته روی تن خسته ام ، غبار خودم..
/
کسی به نای غزل های من نمی رقصد
مگر خودم که برقصم به پای تارخودم
/
به جرم عشق دو صد بار حد خود زده ام
نموده ام به دست خودم، سنگسار خودم
/
کسی مرا به خلوت قلبش نبرد و منتظرم
خودم در انتظار نرفتن سر قطار خودم
/
چقدر شاعـر و خلوت انیس و مانـوسند
خودم، برای خودم با خودم، کنار خودم

حسین دلجووو