25 اسفند ماه : روز بزرگداشت پروین اعتصامی ؛ ولی چه سود که رفتند عاشقان هنر

پروین اعتصامی (رخشنده اعتصامی) سرشناس ترین و مشهورترین شاعر زن ایرانی است که در سال 1285 در یک خانواده هنرمند در تبریز به دنیا آمد. او

فرزند یوسف اعتصامی، نویسنده و مترجم معاصر ایرانی و اخترالملوک اعتصامی از شاعران دوره قاجاریه و متخلص به «شوری» بود.

در خرداد ۱۳۰۳، جشن فارغ‌التحصیلی پروین در مدرسه برپا شد. او در آن جشن درباره بی‌سوادی و بی‌خبری زنان ایران حرف زد. اعتصامی در قسمت‌هایی

از اعلامیه «زن و تاریخ» گفته است:

داروی بیماری مزمن شرق، منحصر به تعلیم و تربیت است. تعلیم و تربیت حقیقی که شامل زن و مرد باشد و تمام طبقات را از خوان گسترده معروف

مستفید نماید. پیداست برای مرمت خرابی‌های گذشته، اصلاح معایب حالیه و تمهید سعادت آینده، چه مشکلاتی در پیش است. ایرانی باید ضعف و ملالت

را از خود دور کرده، تند و چالاک از این پرتگاه‌ها عبور کند.

به پاس زحمات فراوان پروین اعتصامی در زمینه شعر معاصر ایران و سبک شعر مناظره‌ای، روز بیست و پنجم اسفندماه (۱۶ مارس)، روز بزرگداشت پروین

اعتصامی شاعر ایرانی نام‌گذاری شده است.

یادش گرامی باد

درست که مادرِ فرداست ،دختر امروز
ولی صد حیف که مادر نه مادر دیروز

به چشم خوشه پروین نگارخانه عشق
نصیبِ پاک دلی شد ، عبور از امروز

نشسته ام به کنار درخت سروی خوش
که شاخه های نسیمش نوازشی است هنوز

ولی چه سود که رفتند عاشقان هنر
هنر ورا تو چه گویی که عشق رب پیروز

ولی اله بایبوردی