زیر گنبد کبود

در طول تاریخ بشر همواره در هر سیستمی اعم از اجتماعی و مذهبی نزاع بر سر درستی و نادرستی تفکرات صاحبان هر سیستم وجود داشته و هر مکتبی مبتنی بر اندیشه های خود، مکتب خود را بالاترین مکتب دانسته و سایر مکاتب را با استدلالهای خود رد میکند …در تمامی هستی وحدت الهی حاکم بر تمامی مکاتب جهانی بوده و در این بین تمامی مکاتب الهی باید تابع وحدت این مکتب بزرگ بوده و باشند و اندیشه خود را در یک محور قرار دهند و آن محور عشق و دوستی و رضای خداوند متعال است نه دشمنی و ستیز و جنگ های لفظی برای اثبات حقانیت یک سیستم …..

بسیاری از مردم در خارج از مکاتب عرفانی از درون این مکاتب بی خبر بوده اند و هستند و تا مادامی که وارد این راه نشده اند نمیتوانند از عدم مدیریت صحیح و عدم همبستگی این سیستم اگاهی پیدا کنند .. چرا که در این بین هر عارف و زاهدی خود را تافته جدا بافته میداند و آموزه های خود را بهترین آموزه و راه نجات بشر دانسته و در این بین بر صاحبان دیگر اندیشه تافته و تخریبات زیادی را بر قانون وحدت الهی ایجاد میکنند بی آنکه از اثرات مخرب وارد آمده بر بدنه سیستم وجودی اگاهی یابند حال عرفان بخشی از این مسله میباشد که کماکان در مکاتب شعرا و سایر مکاتب ادبیاتی و هنری هم این مقوله وجود داشته و دارد … از اثرات ناشی از این برخورد ها و تفکرات میتوان به از بین رفتن اعتماد و انگیزه دیگران نسبت به مکاتب ادبی عرفانی نام برد که خود عاملی بسیار مهم خطرناک در عدم همبستگی و قانون وحدت وجودی وایجاد یاس و ناامیدی میباشد … بدین شکل سلسله وار ..او میگوید که من بهترو کامل ترم !! و دیگری میگوید من از او بهتر و کاملترم و ……. بدین شکل دایما در چرخه انحرافات فکری و ذهنیت ها و منیت ها از هدف واحده که وحدت در تمام بدنه آفرینش  وجودی بوده دور میشویم و سیر تکاملی را فراموش میکنیم بی انکه ذره ای متوجه تِرک ناشی از این برخورد ها بر بدنه وحدت هستی شویم به مانند خاموشی رشد یک دانه در تاریکی شب در دل یک سنگ آهسته و بیصدا… باشد روزی که همه ما بر دایره وحدت الهی قدم برداریم و یک صدا ندای عشق و سرود دوستی و مهربانی سرنهیم و خواسته های شخصی و نفسانی را کنار بگذاریم و منافع کلی را در نظر بگیریم و حضرت سعدی چه زیبا فرمود:
بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
در این دو بیت شاهد چند آموزش روشن انسان مداری و وحدت اندیشی هستیم:
۱) برابری انسان ها ۲) به هم پیوسته بودن انسان ها ۳) همبستگی انسان ها ۴)همدردی ۵) مسئولیت پذیری