🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
رنگِ خود را اگرچه می بازند
ذرِّه ها، در مسیرِ اعجازند
تا جهان را بنا فرو ریزند
درد و غم وحشیانه می تازند
در شگفتم میانِ این غوغا
تار و پودم، سرود و آوازند
ناله ها بی شمار و ققنوسان
طرحِ نو در فلک در اندازند
اهلِ دل شعله ورترند اکنون
تا که رسم ستم بَر اندازند
این غزل یک پرنده خواهد شد
واژگان، عاشقانِ پروازند
تا دوئی، ذهنِ ما نیالاید
طارقان، در اقامه ی رازند
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (10):
خرداد 14, 1395
درودها بر حضرت طارق
پاسخ
خرداد 14, 1395
درود ها استاد عزیزم
مثل همیشه
حیف مدت زیادی نبودم که استفاده ببرم
هنوزم منتظر شما هستیم بیاید مریوان
پاسخ
خرداد 14, 1395
درود عزیز
زیبا بود
ر
آه کو آن پیر میدان دار عشق
آن انالحق زن به روی دار عشق
او گه دریا شوکتش را می سرود
دست یاران برکتش را می سرود
او که تنها آفتاب عشق بود
خشم ومهرش بازتاب عشق بود
او که در خواب شیاطین آب ریخت
بر شب بی یاوران مهتاب ریخت
تا دلک یاد جماران می کند
ابر چشمم میل باران می کند
پای تا سر غرق ماتم می شوم
پاسخ
خرداد 14, 1395
*این غزل یک پرنده خواهد شد
واژه ها ، عاشقان پروازند *
سلام و ارادت فراوان خدمت ا ستادبزرگوارم
زیبا و باشکوه …مثل همیشه
پاسخ
بستن فرم