امتداد بی پایان

مدتی ست کنج زندانم
زخم خورده و پریشانم
دیده از همه فرو بستم
همنشین سایه ها هستم
داغ حسرت و پشیمانی
پینه زد به روی پیشانی
خسته از سکوت سنگینی
حس تلخ گنگ و غمگینی
باز یک هوای طاعونی
مثل حمله شبیخونی
من اسیر زجر زنجیرم
مدتی ست سخت درگیرم
تشنه صدای شیرینم
غرق خاطرات دیرینم
لذتی غریب و ممنوعه
قلب من غمین و مقطوعه
درد من غم پریشانی
روح موج دار طوفانی
جان به لب منم من تشنه
متهم مقابل دشنه
دشنه ای که حاصل ترس است
دربهای فکر من را بست
حس بی تکامل خفته
غنچه ای غریب و نشکفته
ترس یک هجوم تحمیلی
باز زد به روح من سیلی
ترس رد پایی از تکرار
قصه کمین برای شکار
در دل هوای مسمومم
من زنم زنی که محکومم
جرم من بزرگ و سنگین است
شعر گفتنم چه ننگین است
مانده در هوای آلوده
آه و بازدم های بیهوده
کار من دمی نیاسودن
یک مسیر سخت پیمودن
محو انتظار بی حاصل
غرق یک تلاطم باطل
سوی امتداد بی پایان
روح زخم خورده و گریان
من در انتظار پنهانی
عشق و بوسه های طولانی
چشم بر هوای دلچسبی
ناجی سوار بر اسبی
می شود کمی رها باشم؟
از خود خودم جدا باشم؟
وای صبح روشن فردا
نور در کرانه شد پیدا
روشنی و نور می بینم
یک پل عبور می بینم
چون کبوتری سبکبالم
میروم به سوی آمالم
می شود دگر رها باشم
ماورای ترس ها باشم
دوردست سایه ها باشم
بیش از این گرانبها باشم…

خزان غواصی اقدم