به نام خدایی که جان آفرید

تقدیم به جان پاک شهید بابک نوری هریس

نوع شعر : خوشه ای متغیر موشح

ب – به نام خدایی که جان آفرید

 وزان پس ز ذره جهان آفرید

ا – الا ای سفر کرده دانم  خدا

به مهرش تو را بیکران آفرید

ب – بزرگی سزاوار جان تو بود 

همو عاقبت بر بزرگی رسید

ک – کسی گر ز تو پرسدم، گویمش

خدایم که عشقی گران آفرید

«

ن – نوای غمی در دلم ساز شد

مرا مرثیه خوانی آغاز شد

و – ورای شجاعت دوباره کسی

رها از خود و نغمه پرداز شد

ر – رها شد ز دنیا و شور و شرش

سرود خداوندی راز شد

ی – یکی دیگر از سرزمین شرف

به کوی شهادت سرافراز شد

«

ه – هدایت شد آن باره ی نور و رفت

به جایی که شاه ولایت رسید

ر – رسید عاقبت بر سریر بهشت

همانی که پا از منیت کشید

ی – یلی پشت نفس اش چنان زد به خاک

که هرگز به میدان  چو او کس ندید

س – سلام و درودم بر آن شیر مرد

که جان داد و عزت به جانش خرید

طارق خراسانی

 1396/9/2

پی نوشت

موشّح یا توشیح یکی از آرایه‌های ادبی در شعر است که اگر حروف اول هر بیت یا مصرع به‌دنبال یکدیگر قرار گیرند نام یا لقب کسی یا واژه‌ای یا بیت و جمله‌ای دیگر تشکیل شود. توشیح در لغت به معنی حمایل افکندن و زیور بستن یا زینت داده شده و آراسته شده است و در اصطلاح صنایع شعری آن است که شاعر در ابتدای ابیات یا در میانه آن‌ها، حروف یا کلماتی می‌آورد که اگر آن‌ها را عیناً یا به تصحیف (خطا در کتابت یا قرائت) جمع کنند، بیتی یا مثلی یا نامی یا لقب کسی پدید می‌آید. این آرایه را می‌توان نوعی از اقسام معما به‌شمار آورد.

در شعر بالا حروف اول هر بیت را اگر استخراج کنیم می شود:

«بابک نوری هریس»