🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
آدمی تا زنده باشد ، از اثر دارد نشان
حالت سرزنده باید ، تا نبارد غم بر آن
فطرتش آمیخته با درد و وحشت ، خنده است
ساختاری این چنین شد بهر انسان ارمغان
در تعادل ماند از رفتار و اخلاق و شعور
زندگی ها عادی طی می شود در هر زمان
گر شود سر ریز هر یک جزء آن با هر دلیل
بر دو حالت رخنمون دارد خوش احوال و بدان
درد بی درمان بر او فائق شود آنگاه بین
که چگونه می زند بر هم قوانین جهان
غم بر او از دیگری پیشی بگیرد، غصه دار
قدرت غم ها، ز هر فصل بهاران را خزان
ترس انسان ، تا ابد بی اختیارش می کند
برده سازد آدمی را هر زمان، در هر مکان
سروده ای از : ادریس علی زاده اردیبهشت ۱۴۰۲
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):
بستن فرم