🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
من بودم
در نوشانوش تهی
مست از لبالب نبودن ها
نگاهت
ناگاه
سر ریز شد
در جام چشمانم
تمامم
هیچ در هیچ
هوشیاری
آوای پر طنینی بود
سکوت قلبم
فریاد پرتپش شد
فواره می زد
نوای نیستان در
هیچستان وجودم
متولد می شدم
دوباره
در تهی نگاهی
وهم انگیز و رویایی
#شیدا شهبازی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (10):
فروردین 23, 1400
تفسیر جالبی بود از تولد
نویسا و مانا باشید به مهر🌹
پاسخ
بستن فرم