تکنواز نینوا

ای برادر عید اضحایت کی است
ذبح اسماعیل امیالت کـی است

کی تعلقهای خود قـــــربان کنی
بگذری از نفس و تن عـریان کنی

چون رهیدی از خود و از حصر تن
دیگرت حاجت نباشد پیرهـــــن

تا درونت شد تهـــــی از دیو نفس
میشود میدان قتلت جــــای رقص

چون هنرمند منـــــــــــای نینوا
تکنواز شور و بیداد و نــــــــــوا

آن همایونی که با سوز حجـــــاز
در عراق آمد فرود بهر نمــــــــاز

می کند هنگامه روح افزا دمش
اندرونت سیل گـردد یک نمش

می کند هر بنده ایی را حرِّ حّر
می کشد از عمق دریا اصل دُرّ

همچنان پروانه ، چون جامه دران
بحــــــر نوری بایدت از خاوران

تا شود کشتی و از بهـــــر نجات
مرده روحت را دهــد از نو حیات

او شود خون خـدا در جان تو
روز محشر حجت ایمـــان تو

عشق را مجنون بی همتا شود
چشم پوش از زادهء لیلا شود

هان کجایی ای برادر جان بگو
یک نفس با من بیــا در روبرو

شمع غیرت را فروزانش کنیم
همنوا با سینه سوزانش کنیم

در میــــــان موج طوفانی سنرگ
با هــــزاران کوسه و کفتار و گرگ

کشتی امنی بخواهد این سفــــــر
تا رهیم از هرچه گرداب و خطــــر

باید از نور حسینی سود جست
ورنه کارعشق کی گردد درست

راه عشق است این و پایین و فـــراز
عشق او باشد در این کوران جهــــاز

ما به عشقش پای در ره مــــی نهیم
در ره آزادگی جـــــــــان می دهیم

پیرو او سر به خفت کـــــــی دهد
میشود پروانه ایی و می رهـــــــد.

سیدرضاموسوی راضی
بحر ؛ رمل مسدس محذوف