تیر دعا رفت خطا

در بلادی که بود آن طرف خانهء ما
سی چهل قرن جلوتر ز همین عصر فضا

پسری تازه و خوش هیکل و سیمین بر و رو
دور از جون من و جملهء یاران و شما

بود بیچاره و تنها و پر از شهوت و آز
خالی از جربزه و فارغ از شرم و حیا

تا که درمان بشود معضل تنهایی او
روز و شب معتکف درگه و دامان خدا

از ته سینه و از عمق وجود و دل زار
گریه میکرد و به هر ناله چنین کرد دعا

بار الها ، ز سر مهر خدایی و کرم
ببر این مادر من را به سرای صلحا

چونکه امروز نباشد به جهان صالح و مرد
روی او لنگهء دروازهء مینو بِگٌشا

تا کند ترک جهان ، جای بگیرد به جنان
من بکارم سر قبرش گل لاله دوسه تا

جامه نیلی کند و ریش گذارد پدرم
با وفا در طی آن چلهء پر سوز عزا

چون که بگذشت چهل روز ز خاموشی او
یک به یک سوی پدر آمده خیل رفقا

هر یکی روضهء خود باز بخواند به سرش
دٰونَ الاِکْراه و عَنا ، زن بستاند به رضا

بعدِ تجدید فراشی که نماید پدرم
دست تقدیر و قضایم برساند به نوا

‌هم پدر فیض برد هم من بیرون ز نظر
گر چنین روی دهد بَه بَه ازاین حسن قضا

روز و شب بود بدین ذکر و دعا کرد فراز
لیکن از بخت نگون ، تیر دعا رفت خطا

جای مادر پدرش شد هدف آنهمه تیر
شب تب آمد به تنش وقت سحر شد به فنا

بعد چل روز عزاداری و ترحیم و سِرِشْک
رفت و روبی شد و ، دادند به کاشانه صفا

کم کم آغاز شد از گوشه کنار زمزمه ها
تا که خاتون جوان تک بنشسته ست چرا ؟
الغرض ، طالب او شد یلِ قصاب گذر
که دلش رفته پی خال و خط و زلفِ دوتا

روزگار پسرک بدتر از آن گشت که بود
دست تقدیر کشیدش ته گرداب بلا

قُلتَشَن مردک قصاب به بازوی ستبر
آمد از راه و بشد صاحب و سالار سرا

زن او گرچه جوان بود ولی تشنگی اش
آتشی بود که خامُش نشد از آن پر و پا

کم کَمَک سوی پسر کرد سر خدعه دراز
چون نشد خدعه به ارعاب کشیدش به عنا

روزگار پسرک تیره تر از شام سیاه
شوی مادر شده بود بختک هر صبح و عشا

کف افسوس به هم میزد و میگفت ؛ عجب!
چه به سر بود و ز تقدیر چه آمد سر ما

راضیا غیرت تقدیر خریدار حق است
درد بشناس و پس آنگه ز فلک خواه شفا

می ستاند فلکت نعمت ، اگر از سر آز
ثروتت را نشناسی و شوی بند هوا.

سیدرضاموسوی راضی
بحر رمل مثمن مخبون محذوف

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤