🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۱/۲۸ |
| تعداد شعر: | 838 |
| تعداد مطالب: | 8 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۱۲ |
آویز
محاله پیش تو برگردم ای عشق
به نابودی کشیدی هستی ام را
شراب خون دل دادی که خوردم
به اوج خود رساندی مستی ام را
رفیق جرم تو من بودم اما
نگویی با کسی هم دستی ام را
بکش بالاسر از بالا بلندان
طناب دار اگر می بستیم را
بزن تیپا و حلق آویز خود کن
پر و پرواز و اوج و پستیم را
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
فروردین 31, 1403
سلام و درود استاد
عالی ست
در پناه خذا 🌹
پاسخ
بستن فرم