🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
چه حکایت است که چشمت نظری به ما ندارد
سپاردم دل به یاری که به دل وفا ندارد
به آن دلی که بستم به کعبه نگاهت
که حریم قدس چشمت حرمش(به خدا) خدا ندارد
به جنت نگاهش مسپار گندمی دل
که در دلش خدا هم به جُویی بها ندارد
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
اردیبهشت 31, 1401
درود جناب بهرامی گرامی.
احساس قوی است
ولی اختلال در وزن، به شعر آسیب رسانده
الف) وزن یکدست نیست
ب) همان وزن غیر یکدست هم در هم مصراع به طور جداگانه درست رعایت نشده
ج) تغییرات در برخی کلمه ها مانند سپاردم به جای سپردم هیچ کمکی به بهبود وزن نکرده و طبیعت خود واژه را نیز مختل کرده
و مفهوم سازی در بیت پایانی مخصوصا مصراع دوم گنگ است.
🌷
پاسخ
بستن فرم