خیاط خیال بوسه هایم

خیاطِ خیالِ بوسه هایم، تا دوخته یک لباسِ زیبا
در ذهنِ کبوتران عاشق ، خوش کرده پَری به سوی دل وا

از شوقِ لبان باده نوشش، وان پیکر سروگونِ زیبا
بنگر که چه طرفه می نوازد، خنیاگر بزمِ حیرت آوا

توعشوه گرانه در فراسو، بر دوش رهات خرمن مو
من بی تو نشسته با غم خویش، درگوشه ی خلوتی چه تنها

غم بی تو به تُرک تازیَ اش شاد، وقتی که تویی چه جای غم باد؟
در دوری تو همین سخن بس، در سـینه چه ماتمی ست بر پا!

طارق چه نشسته ای پریشان، کاین نکته شنیده ام ز یاران
از دلبر مستِ جام بَر دست ،بر خیز و بگیر کام دل را

بداهه

29 شهریور 1394 طارق خراسانی

پ . ن

[1] تنبک: چنانکه فرهنگ ها مي نويسند در قديم دف يا دايره کوچک را که چنبر آن از روي و برنج ساخته مي شد خمبک يا خنبک مي گفتند و دست به هم زدن را با وزن و اصول براي اظهار مسرت وسرور نيز مجازا جمبک مي گفتند.
گمان مي رود خم يا رويينه خم را که در روزگار کهن ايران از روي مي ساختند و در جنگها به کار مي بردند نيز خمبک يا تنبک هم مي گفتند.
بعدها آن را با تغييراتي به صورت کوچکتري ساخته و در مجالس عيش و طرب از آن استفاده کرده اند و آن را خمک يا خمبک گفته اند زيرا خمک يا خمبک مصغر کوچک شده خم و خلب است بنابراين روئينه خم که شايد شبيه به تاس بوده کوچک کرده و تغييراتي مناسب مجلس در آن داده اند و به آن نيز خمبک و تنبک گفته اند و اين در واقع مادر تنبک يا ضرب امروزي است و پس از تکامل به صورت تنبک يا دنبک،ضرب کنوني در آمده و به همين نام شهرت يافته است.