🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
صدای نفس هایت
میان جنگل انبوه موهایم
و سقوط آرام لبانت
بر سرخی داغ لبانم
جانم را به لب می رساند.
با تو تا انتها باید رفت
طعم بوسه را باید چشید
حبس باید شد
در دایره سیاه چشمانت.
بی تو دلتنگ ترین آدم این دنیایم.
تو بمان
تو بخند
تو بتاب
بی تو دست هیچ آفتابی
به صبح نخواهد رسید.
#دنیا_تیموری
۰۳/۱/۱۴
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):
بستن فرم