درگه قرب

«درگه قرب »

ما را به آستانه ي قربت1 ، پناه نیست
دربار شاه ، منزل خواب گداه2 نیست
حُسن تو پادشاه ، اگر دعوتم نمود
مسكين افتاده ، مثلث3 به راه نیست
آگاه بر نـشيب و فـراز رهـت منم
حُسن از سفيدي است ،به رنگ سياه نیست
آگاه بر سيـاه و سفيـد ره تو كيست
آنكس كه چشم وگوش خودش، برگناه نیست
ما را اگـر رضايت تو ، جلوه گه بُوَد
بر ما تو گـر نظر بنمايـي ، گناه نیست
در بارگاه قدس تو ، من گر سرم رسد
مي دانمش ، كه قابل آن بارگاه نیست
يك رنگي است ، نقش همه بارگاه تو
كذب و دو رنگيَت، در آن بارگاه نیست
اميد هر گدا ، به ره پادشاهي است
هر چند دقيق تـر نگـرم ، اشتباه نیست
پيران معنـوي ، سخنـي را بگفته اند
بي معنويت است، برِ حقش كه راه نیست
از ما به سوي لطف تو، صد احتياج هست
ما را به غير لطف تو،يك جلوه گاه نیست
در اين دري كه غير تضرع4 نمي خرند
با جنگ جهل ، بهر من آرامگاه نیست
اي نوجوان گمشده ، بـشنو كه راه تو
بر درگه خدا ، بجز از اشك و آه نیست
در اين جهان، به هر در ديگر روان شوي
صد چيز اگر طلب كني ،برگ كاه نیست
سرتاسر جهان كرمش ، پايگاه توست
لطفش مگر به هرچه گدا و به شاه نیست
اين سر حسن ،به درگه قربش بنه به خاك
گر در سر تو،نخوت5و تاج وكلاه نیست

٭٭٭
1- نزديكي به خدا 2- گدا 3- سخن چين نزد سلطان – مبارك 4- زاري كردن 5- تكبر