🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
آنگاه که در خود و خانه تنها می شوم
سرگردانی در کویر سکوت را مانم
که فقط بتو می اندیشد
به لبخند مهربانانه ات
به نگاه نوازشگرانه ات
بناگاه درین سکوت دوست داشتنی
در این رویای شیرین
صدای شکستن غمگینانه ای
رویایم را به تلخی می کشد
میدانم تو آنقدر مهربان و حساسی که
صدای شکستن دلم را می شنَوی
قطره های روی گونه ام
چه غریبانه
بیاد هم بودن را
باز می گوید !!!
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
فروردین 7, 1402
بسیار زیبا و حزین بود زنده و پاینده باشید
پاسخ
فروردین 8, 1402
سلامو احترام
غمین و زیبا
🌹
پاسخ
بستن فرم