دست یار

برادرا به خودسري مرو ، بيا كنار ما

بـسنج كار نيك و بد ، زِ گفتگوي كار ما

رفيق و دستيار ما ، هر آنكه در جهان بشد

زِ صدق دل رفيق شد ، به نقشه ي نگار ما

صفات نيك يار ما ، كسي نديد در جهان

صفات نيك بهتري ، چو يار گُل عذار6 ما

در اين زمينه يار ما،چنان امين و مَحرم7 است

كه هستي بشر توان ، سپرد دست يار ما

به نخل شاد و سبز ما ،به دقت اَر نظر كني

به چشم عقل بنگري ، درخت باردار ما

زِ پند ما مـپيچ سر ،كه تا نـباشدت خطر

خطر كجا توان برد ، شعاع سود كار ما

زِ كشتكار سبز ما ، بيـا سهام خود بِـبر

گُل است و باغ سبز دشت،هميشه كشتزار ما

زِ غربت ابد بيا ، حدود مسكنت بـجو

سكونت ابد بُوَد ، حدود اين ديار ما

از اين جهان چو بگذريم،به آن طريق امر حق

هزار مُلك و مملكت ، بُوَد در اختيار ما

مدارماچنان خوشس،كه هركه اصل آن شناخت

قبول كرد، چونكه ديد قبولس اين مدار ما

هر آنكسي كه در جهان،نظر زِ حرص برگرفت

به فقـر ما نظر بـداد و پند شاهوار1 ما

طريق فقر بهـر ما ، بُوَد چو دُر پُـر بها

كه ثروت جهانيان ،چو نخوتس2 به كار ما

طريق نيك و بد زِ ما ،به گوش ما زند ندا

يقين بُوَد همين ندا ، بُوَد زِ كردگار ما

سخن چو دُر بُوَد گران، وليك در مدار علم

به رايگان رواج شد ، چو دُر آبدار ما

طريق جهل واگذار ،زِ عقل ما بگوش كن

كه جهل آتشي بُوَد3 ،به عقل هوشيار ما

طريق حق چنان بُوَد ، مبادش آن غلط بُوَد

مباد كس كه بنگرد ، غلط زِ كردگار ما

سخن سرايي جهان ، بُوَد زِ طبع شاعران

لسان و نطق و طبعشان4،چراغ شد به كار ما

جوان با غرور و جهل، به ما جواب مي دهد

كه ذكر خير و پند تو ، نيامـدس كنار ما

از اول اين دو ره ،دو بود،طريق عقل و حق

كه بر طريق عقل و حق ، نباشد ابتكار ما

حسن مگو تو حرف حق،زِ ما مجو تو نيكيَت

كه گفتگوي خير تو ، بـريزد اعتبار ما

٭٭٭

6- خوش صورت 7- امانت دار و معتمد

1- لايق شاه- نفيس 2- تكبر- ناز 3- باشد 4- زبان و سخن گفتن و طبيعت