دو راهی

« دو راهي »

هر كه  بر  راه  جهان  و  راه  حق ،  بيدار   شد          

  آن  مميز3  بر  دو راهي  شد ،بر اين گفتار  شد

منطق   راه   هدايت  را  ، زِ  حق   بايد  گرفت           

 منطق   اين  راه   دنيايي  است ،زِ دنيا  دار   شد

راه  دنيا   را   برادر ، حق   نـگفتش   راه   دين          

  آنكه   محرومـس  زِ  دنيا ،مي توان  ديندار  شد

رسم  بازار جهان  وحشيگري  و گمرهي است           

 هر كه با  رسم حقس،محروم  از اين  بازار  شد

كفر  دنيا  ، در  تسلط  دارد   اين   نظم   جهان         

 هر كه  با  نظم  همينـس ، جزء  آن  كفار   شد

ياربـا4  ،  دنيا    ندارد   راه  حق   يا    مستقيم         

  هر كه  راه  راستي    پويد ، بر  آن   آزار      شد

آنكه    تشخيص  هدايت  داد  ، راه  نيك  و بد         

   آن  به  تشخيص  الهي ، بر  دو  ره   معمار  شد

اي  خدايا ، اندر   اين  دنيا   كجايَـس   راه   تو          

هر كس  اندر  راه  تو  آمد، سرش  بر دار    شد

آن حسينـت(ع) را كه گفتن در ره حق بوده اس       

    پس  چرا  مقتول ،از آن  شمر  جفا  كردار   شد

آل  پيغمبر(ص)  و اولاد  علي(ع) بر حق  بُدند5        

  جمله شان   يكسر ، اسير  فرقه ي   اشرار6  شد

شيعيانِ  شير حق  را ،گر  زِ  حق  آگاهي  است         

   پس چرا  در دام  ظالمهاي دنيا ، مورد  آزار شد

هركسي در اين  دو راهي رنج بيدين ديده است        

   آن  همان  فردس،كه  اندر راه  دين  هشيار  شد

اين حسن،تا اين دو راه نيك و بد سنجيده است       

    ظلمهايي  ديده  تا  ، گوياي   اين   اشعار    شد

٭٭٭

3- تشخيص دهنده    4- اي خدايا     5- بودند    6- بَدان – جمع شرير